با خبر مبتلا شدن پردیس افکاری بازیگر سینما به بیماری سرطان که توسط الهام پاوه نژاد در فضای مجازی منتشر شد در ادامه مطلب همراه ما باشید.
الهام پاوه نژاد با انتشار خبری اعلام کرد که پردیس افکاری به سرطان مبتلا شده است.
او نوشته: «دوستان خبرنگار پیگیر وضعیت پردیس افکاری باشیم،
امروز متوجه شدم در بیمارستانی دورافتاده درگیر درمان سرطان شده، کمک کنیم شاید نهادهای مربوطه کاری انجام دهند.»
گردآوری: نیمکت خبر
با بیوگرافی فرزین محدث زاده بازیگر فیلم هیولا و شروع فعالیت هنری و شهرت این بازیگر به همراه عکس های شخصی و جوایز و افتخاراتش در ادامه مطلب همراه ما باشید .
فرزین محدث زاده ی ۲۰ اردیبهشت ۱۳۵۸ در تهران می باشد. وی فارغ التحصیل رشته بازیگری از دانشگاه سوره در سال ۱۳۸۴ است.
فرزین محدث به عنوان یک هنرپیشه ایرانی در عرصه های مختلف بازیگری نظیر تئاتر، سینما و تلویزیون فعالیت دارد.
این چهره هنر بازیگری را از دوره دانشجویی آغاز کرده است.
جالب است بدانید فرزین محدث مدرس موسسه آموزش عالی فردوس مشهد، مدرس و مدیر آموزش موسسه هنری آرتا و عضو گروه تئاتر آرتا می باشد.
مادر فرزین محدث، فرشته زیادلوراد نام دارد که سال ها پیش دار فانی را وداع گفته است.
فرزین فعالیت حرفه ای خود را از سال ۱۳۷۸ وقتی ۲۰ ساله در سالن قشقایی مجموعه تئاتر شهر با میکائیل شهرستانی شروع کرد.
او بعد از چندین تجربه در سال ۸۲ اولین جایزه خود را از جشن خانه تئاتر گرفت.
سه فرد از خانواده تئاتر در مسیر بازیگری من تاثیرگذار بوده اند.
میکائیل شهرستانی، کیومرث مرادی و فرهاد مهندس پور استادان من در عرصه تئاتر بودند که با هرکدامشان توانستم نگاه جدیدی را به مقوله بازیگری بیابم.
اولین تجربه فرزین محدث در تلویزیون با سریال پرانتز باز در سال ۸۸ شروع شد، سپس با فیلم بسیار مشهور مارملوک در سال ۸۲ وارد پرده سینما شد
او با مارمولک در نقش سرباز بسیار دیده شد.
همیشه تشنه آموختنم و برای بروز نگه داشتنم در ورک شاپ های معتبری شرکت می کنم.
در این اواخر ورشک شاپ ۲۰ روزه در ایتالیا و شخصیت شناسی کیومرث مرادی به مدت ۴ ماه حضور داشتم.
فرزین محدث چند سالی است پدر و مادر خود را از دست داده است، او هنوز ازدواج نکرده و مجرد زندگی می کند.
آقای محدث حالا علاوه بر دیگر فعالیت های هنری عضو گروه تئاتر شالیزه می باشد و در موسسه فرهنگ و فیلم تهران بعنوانم مدرس بدن و بیان حضور دارد.
• کاندیدای بهترین بازیگر سی و هفتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در سال ۱۳۹۷
• منتخب بهترین بازیگر سال از اولین جشن بازیگر خانه تئاتر در سال ۱۳۸۲
• کسب جایزه اول بازیگری از دومین جسنواره نمایش نامه خوانی برای نمایش مصاحبه
• برگزیده بازیگری از سی و ششمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در سال ۱۳۹۶
• منتخب بهترین بازیگر سال از شانزدهمین جشن بازیگر خانه تئاتر در سال ۱۳۹۷
• منتخب بهترین بازیگر سال از پانزدهمین جشن بازیگر خانه تئاتر در سال ۱۳۹۶
| شهریار (۱۳۸۴) | پرانتز باز (۱۳۸۸) |
| سرزمین کهن (۱۳۹۰) | حیرانی (۱۳۹۵) |
| بچه مهندس ۱ (۱۳۹۷) | مینو (۱۳۹۷) |
| بچه مهندس ۲ (۱۳۹۷) | بانوی سردار (۱۳۹۸) |
| سلام اقای مدیر (۱۳۹۸) | دوپینگ (۱۳۹۹) |
| برنامه تلویزیونی ما ایرانی ها (۱۳۹۸- ۱۳۹۹) | — |
| هیولا (۱۳۹۸) | خوب، بد، جلف : رادیواکتیو (۱۳۹۹) |
| شب های مافیا (۱۴۰۰) | علمی شو (۱۴۰۰) |
| نوبت لیلی (۱۴۰۰) | — |
| مارمولک (۱۳۸۲) | مزرعه پدری (۱۳۸۲) |
| یک تکه نان (۱۳۸۳) | شاعر زباله ها (۱۳۸۴) |
| تهرون (۱۳۸۴) | شکلات داغ (۱۳۸۸) |
| آزمایشگاه (۱۳۹۰) | جاده شهریار (۱۳۹۳) |
| امپراتور جهنم (۱۳۹۵) | شکلاتی (۱۳۹۶) |
| میلیونر میامی (۱۳۹۵) | شاهین (۱۳۹۷) |
| روز برای شب (۱۳۹۷) | ما همه با هم هستیم (۱۳۹۷) |
گردآوری: نیمکت خبر
فهرست جذاب بهترین فیلم های آل پاچینو
آل پاچینو: هرگز. شاید این برای من یک نعمت باشد که خدا را به خاطر آن شکر می کنم چون هیچوقت این کار را انجام نمی‌دهم. البته مواردی هم وجود دارد، مانند زمانی که بزرگداشت فیلم‌های من برگزار می‌شود و نمایش داده می‌شود اما من فقط با جریان پیش می‌روم. و برای همه چیزهایی که به من اجازه تجربه‌کردنشان داده شده است، سپاسگزارم. اما واقعاً دوست ندارم به گذشته نگاه کنم و تا جایی که بتوانم از آن اجتناب می‌کنم.
می دانی من چه دوست دارم؟ دوست دارم وقتی با کسی ملاقات می‌کنم و آنها می‌گویند:« سه سال پیش فلان جا تو را دیدم و تو با من خیلی خوب بودی.» این برای من فوق‌العاده است وقتی کسی این را می‌گوید. اما من با افراد زیادی ملاقات می‌کنم و گاهی اوقات حتی یادم نمی‌آید کجا دیدمشان. بعد مثل این است که درحال خواندن زندگینامه خودم هستم که می‌گوید: «آل پاچینو آدم بدی نبود».
در گذشته، من با این ستایش‌ها و تشویق‌ها دست و پنجه نرم می‌کردم. حتی نمی‌دانستم چه واکنشی نشان دهم. حالا اما من چیزها را طور دیگری می‌بینم. این اشتیاق است و من به مردم اجازه می‌دهم احساسات خود را داشته باشند. من از این احساسات قدردانی می‌کنم و می‌دانم از کجا نشات گرفتهاند. اما من آن را به معنای واقعی کلمه جدی نمی‌گیرم. من درک می‌کنم که برای این افراد معنایی دارم – درست همانطور که سایر بازیگران برای من معنایی داشته اند. و این مرا خوشحال می کند.
یک بار شخصی به من گفت که من به اندازه میک جگر «جذاب و خوشپوش» هستم. من این تعریف را دوست دارم:« جذاب و خوشپوش» و دوست دارم که با میک جگر مقایسه شوم.
من در واقع بازیگر نشدم.
واقعیت این است که من همیشه بازیگر بوده‌ام حتی زمانی که نمی‌دانستم. دیگران زودتر فهمیدند. از زمانی که مدرسه می‌رفتم من را به همین نام صدا می‌زدند. من در برونکس جنوبی بزرگ شدم، ما پول زیادی نداشتیم، پدرم وقتی دو ساله بودم خانواده را ترک کرد. مادرم چند شغل عجیب و غریب داشت و من تقریباً توسط پدربزرگ و مادربزرگم بزرگ شدم. وقتی اینطور بزرگ شدی، برنامه‌ای برای بازیگر شدن نداری. بگذارید در مورد بلانچ روتشتاین به شما بگویم. او در حوالی یازده یا دوازده سالگی‌ام معلم نمایش من بود و از من خوشش آمد. من انجیل را با صدای بلند در جمع می‌خواندم، و این کار را با ذوق و اشتیاق انجام می‌دادم، بنابراین او مرا به عنوان بازیگر در نمایشنامه هایش قرار داد. یک روز او به برانکس جنوبی آمد و از پنج پله بالا رفت تا با مادربزرگم قهوه بنوشد و به او بگوید که با زندگی خود چه کنم. به همین دلیل است که من معلمان را دوست دارم. اگرچه مادربزرگم مطمئناً نمی دانست در مورد چه چیزی صحبت می کند.
من نمی دانم. اما اصولا به این شکل به آنها فکر نمی‌کنید. در واقع شما به آن بخش‌ها به عنوان دستاورد فکر نمی‌کنید. شما به نقش‌هایی که بازی می‌کنید، نقاشی‌هایی که کشیده‌اید فکر می‌کنید. منظورم این است که تصور کنید بازیگری می‌گوید: «دیگر نمی‌خواهم ادامه بدهم، زیرا نمی‌توانم بهتر از آخرین فیلمی که بازی کردهام بازی کنم. شاید الان هم این حرفه را ترک کنم.» ما به آن می‌گوییم که ترس از موفقیت یا ترمز موفقیت به این معنی که شما در موفقیتهای قبلی گیر کرده‌اید و نمی‌توانید دیگر گامی به جلو بردارید از ترس اینکه مبادا آنها را تکرار نکنید. من حدس می‌زنم اصلا در این مرحله نیستم. بلکه برعکس تمام قد برای تجربه‌های جدید آماده‌ام! می‌دانید، با تکیه بر موفقیت‌هایتان، شما یک تائید بزرگ دریافت می‌کنید، و ممکن است به حرفه دیگری مشغول شوید… اما به دلایلی قوی، من همچنان می‌خواهم به بازیگری برگردم و این کارها را انجام دهم.
بله، اگر چیزی پیدا کنم که احساس‌کنم می‌توانم به نحوی در آن مشارکت داشته باشم و احساس نزدیکی به آن داشته باشم، برایم مهم نیست واقعا. حضور خواهم داشت. معنی آن این است که من همانطور که شکسپیر می‌گوید «آینه‌ای را در برابر طبیعت نگه می‌دارم» اگر احساس کنم چیزی را توصیف می‌کنم که راهی برای استفاده از استعدادم و کمک به برقراری ارتباط یک نقش یا یک انسان در یک فیلم است، سعی می‌کنم آن را انجام دهم. بنابراین من از کلمه «بازنشستگی» استفاده نمی‌کنم زیرا این کلمه برای یک هنرمند کلمه عجیبی است.
اما هنرمندانی هستند که بازنشسته شده‌اند. مانند فیلیپ راث – من فیلمی از کتاب او به نام «فروتن» ساخته‌ام. او نوشتن را رها کرده و بسیار خوشحال است! بنابراین پس او هم فقط حرفش را می‌زند. او می‌رود و کاری را که دلش می‌خواهد انجام می‌دهد. من می‌توانم این مساله را درک کنم. چون از جایی به بعد همه چیز بسیا روتین می‌شود. شما باید فیلمنامه را دریافت کنید، باید آن را بخوانید، یادش بگیرید و این مسیر هربار به همین شکل اتفاق می‌افتد. طبیعی است که دلتان بخواهد به دنبال چیزهای دیگر هم بروید، مانند کارگردانی که می‌خواهد از شما استفاده کند و هربار همین روتین‌ها را به کار می‌بندد.
قبل از پدرخوانده ۱، هیچ کس مرا برای فیلم‌هایش نمی‌خواست. اما فرانسیس من را خواست! جالب اینجاست که واقعا من را می‌خواست و من آن را درک نمی‌کردم … استودیوها من را نمی‌خواستند، هیچ کس من را نمی‌خواست – چون هیچ کس مرا نمی‌شناخت. من فکر می‌کنم وقتی کارگردانی به شما علاقه‌مندی‌اش را نشان می‌دهد، به جای اینکه عقب‌نشینی کنم باید جلو بروم. شما به دنبال ریسکی هستید که می‌توانید آن را بپذیرید، یک چالش… پذیرش این واقعیت و مواجهه با اینکه زمین بخورید، بلند شوید و ادامه دهید.
وقتی به اندازه کافی این کار را انجام دهید و با این چالش مواجه شوید، دلتان می‌خواهد خودتان را در معرض تجربیات جدید قرار دهید. شما نمی‌خواهید که با فرضیات و تفکر بسته جلو بروید چرا که این خصلت‌ها شما را آسیب‌پذیر می‌کنند. شما نمی‌توانید اجازه دهید پوست شما خیلی ضخیم و زمخت شود. همانطور که برشت در آن نمایشنامه معروفش می‌گوید که در سنین جوانی نیز نوشته است به این مساله اشاره می‌کند. برشت در ۲۲ سالگی در جنگل شهرها به این موضوع اشاره کرد. در این نمایشنامه یکی از شخصیت‌ها می‌گوید:« پوست انسان برای این دنیا زیادی نازک است.» فی‌الواقع پوست انسان هر روز زمخت‌تر و زمخت‌تر می‌شود تا اینکه یک روز آنقدر زمخت می‌شود که می‌ترکد و دیگر چیزی احساس نمی‌کند.
من از هیچ چیز پشیمان نیستم. فقط احساس می‌کنم که اشتباهاتی را مرتکب شده‌ام. مثلا فیلم اشتباهی را انتخاب کردم، یا کاراکتری را درک نکرده‌ام یا نقش کسی را بازی کردم و دست به انتخاب زدم… اما هر کاری که انجام می‌دهی بخشی از وجود تست و شما چیزی از آن دریافت می‌کنید. منظورم این است که ایده و هیجان حضور در این موقعیت‌ها و مکان‌ها چیزی بیش از یک خاطره است. این احساسات خبر از زندگی می‌دهند. بنابراین از هیچ چیز پشیمان نیستم.
آه! جنگ ستارگان این اولین اشتباه بزرگ من بود.
بله، مدت‌ها پیش «تری» می‌خواست من در یک فیلم بازی کنم، و من همیشه آرزو می‌کردم… یکی دیگر از اشتباهات من همین فیلم است. آنها در موزه اشتباهاتم هستند! تمام فیلمنامه‌هایی که من رد کردم!
تصور می‌کنم همینطور است. من فکر می‌کنم نگاه متفاوتی پیدا کردهام. در غیر این صورت نمی‌توانستم این همه مدت این راه را ادامه دهم. ما همینطور که زندگی می‌کنیم چرخه‌های خود را طی می‌کنیم و فکر می‌کنم سن یعنی همین. من فکر می‌کنم ما امروز اینجا و در این لحظه هستیم – و پس از آن نیستیم! هر وقت وقتش شد می‌رویم و نمی‌دانیم چه زمانی خواهیم رفت. هیچ کدام از ما نمی‌دانیم. بنابراین ما افقط در چرخه‌ها زندگی را تجربه می‌کنیم.
می دانید، وقتی به آن فکر می کنید، مثل این است که از خود بپرسید نیمه خالی لیوان بیشتر است یا نیمه پر آن؟ واقعاً برای همه ما یکسان است. روزهایی هست که واقعا از آنها لذت می‌برم و طبیعتا روزهایی هستند که نه… اگر من نقاش بودم، هیچ کس از من درباره سنم سوال نمی‌کرد. «من نقاشی می‌کنم! من یک هنرمندم!» از گفتن این کلمه هنرمند متنفرم و واقعا دوست ندارم آن را به کار ببرم. این چیزی است که من از همان اوایل یاد گرفتم. زنی که با او زندگی می‌کردم گفت: «هر کاری می‌کنی، بکن اما هرگز نگو که هنرمندی.» گفتم: «می دانم! من نمی‌گویم!» (می‌خندد) من از این کار اجتناب می‌کنم. سال‌هاست که از آن اجتناب کردهام. بگذارید اینطور بگوییم، فکر می‌کنم من یک هنرمند هستم. امیدوارم باشم. اما فکر می‌کنم اگر من یک نقاش بودم، سؤالات متفاوت بود.
پنجاه سال بعد از ساخته شدن قسمت اول پدرخوانده، آل پاچینو طی گفت‌وگویی بلند، نگاهی داشته به نقش موفقیت‌آمیز خود در این فیلم؛ اینکه چگونه برای این نقش انتخاب شد، چرا اسکار را رد کرد و همه اینها حالا پس از اینهمه سال برای او چه معنایی دارند.
تصور پدرخوانده بدون آل پاچینو سخت است. بازی ضعیف او در نقش مایکل کورلئونه، که با وجود خانواده فاسدش به یک قهرمان جنگی قابل احترام تبدیل شد، در ساعت اول فیلم تقریباً مورد توجه قرار نمی‌گیرد – تا اینکه در نهایت خودش را نشان می‌دهد و به تدریج کنترل عملیات جنایتکارانه کورلئونه و فیلم را توامان به دست می‌گیرد. اما آل پاچینو نیز بدون پدرخوانده وجود نمی‌داشت. او ستاره نوظهور تئاتر نیویورک بود و بازیگری بود که تنها با بازی یک نقش در سینما، در درام مواد مخدر «وحشت در نیدل پارک » در سال ۱۹۷۱، شناخته می‌شد. زمانی که فرانسیس فورد کاپولا، برخلاف میل پارامونت پیکچرز، برای بازی در نقش پسر عزیزدردانه و تبهکار کورلئونه در این فیلم حماسی مافیایی برایش جنگید. پدرخوانده برای آل پاچینو کار کرد و هنوز که هنوز است پس از گذشت نیم قرن، همواره نقش‌های محوری سینما از جمله ایفای نقش در قسمت‌های دوم و سوم پدرخوانده به او می‌رسد. پدرخوانده در ۱۵ مارس ۱۹۷۲ در نیویورک اکران شد و ۵۰ سال بعد، می‌توانید تمام دلایلی را تصور کنید که پاچینو دیگر نمی‌خواهد در مورد آن صحبت کند. شاید از این که چگونه این یک نقش، از همان ابتدای کار سینمایی‌اش، هنوز بر تمام رزومه سینمایی‌اش غلبه دارد، خجالت میکشد یا آزرده می‌شود، یا شاید تمام آنچه را که در مورد آن می‌توان گفت را طی این سالها گفته است. اما در یک مصاحبه تلفنی در ماه گذشته، پاچینو، که در آن زمان ۸۱ ساله بود، درباره فیلم کاملاً فلسفی و حتی غریب صحبت کرد. او همچنان سرسخت فیلم را ستایش می‌کند و تلاش‌هایی که کاپولا و همبازی‌هایش برای حمایت از او در این فیلم انجام دادند را به خاطر دارد، و هنوز هم از این که چگونه این فیلم به تنهایی کارش را برای یک عمر بازیگری او انجام داد، شگفت‌زده است. پاچینو بیشتر در مورد استخدام شدن و ساخت پدرخوانده، وزن میراث آن و اینکه چرا بعد از آن هرگز نقش شخصیت فیلم دیگری مانند مایکل کورلئونه را بازی نکرد، صحبت کرد. اینها گزیده هایی از گفت‌وگوی ویرایش شده او و نیویورک تایمز است.
پاچینو از خانه‌اش در لس آنجلس می‌گوید: اگر من امروز اینجا هستم به خاطر این است که در پدرخوانده بازی کردم. برای یک بازیگر، پیشنهاد بازی در چنین فیلمی، مثل برنده شدن در لاتاری است. وقتی فیلمی درست به شما پیشنهاد می‌شود، تنها کاری که باید کرد این است که کاری به هیچ چیز دیگر نداشت، جز ایفای نقش خود به درست ترین حالت ممکن .
همانطور که کاپولا به یاد می‌آورد، پاچینو همان کسی بود که در تمام طول این نقش در این نقش می دید و کاندیدایی بود که با وجود نداشتن سابقه کار، ارزش رفتن به تشک را داشت. کاپولا در مصاحبه‌ای جداگانه گفته بود: «وقتی کتاب پدرخوانده را می‌خواندم، مدام او را تصور می کردم. من انتخاب دومی نداشتم. برای من مایکل، آل پاچینو بود. به همین دلیل است که من اصرار کردم که او را می‌خواهم و این تا حدودی برایم مشکل‌ساز شد.» اما برای پاچینو ، اسفای این نقش به معنی یک بار برای تمام عمر بود، همانطور که در سالهای بعد یاد می‌گرفت.
پاچینو می‌گوید: توضیح دادن این مساله در دنیای امروز سخت است – توضیح اینکه من در آن زمان چه کسی بودم و شکلی که به ناگهان مورد توجه‌ها قرار گرفتم. احساس می‌کردم که همپون شیء ای ارزشمند که از آن رونمایی می‌شود و پارچه‌ها کنار می‌روند، همه نگاه ها به من دوخته شد. اگرچه این نگاه‌ها روی دیگر بازیگران هم بود. اما پدرخوانده هویت جدیدی به من داد که کنار آمدن با آن برایم سخت بود.
خب نه. همیشه من انتظارش را دارم. در واقع انتظار این را دارم که در مورد فیلمی که تا این اندازه موثر بوده است همچنان صحبت کنم.
در آن برهه از زندگی‌ام، انتخابی نداشتم. فرانسیس من را می‌خواست. من در یک فیلم بازی کرده بودم و آنقدر که بعد از پدرخوانده به سینما علاقمند شدم آن زمان علاقه نداشتم. در فضای دیگری سیر می‌کردم، احساس می‌کردم سینما جای من نیست. حتی به دوستم چارلی [مربی بازیگری او چارلی لاتون] گفتم: آنها در مورد واقعی بودن سینما صحبت می‌کنند، اما واقعیت این نیست. چون همه جای شما سیم وصل است و هر سکانس را هزاربار تکرار کنید! [می خندد].
در آن زمان، فرانسیس همان فیلمسازی بود که Zoetrope [شرکت تولید او، American Zoetrope] را داشت و افرادی مانند استیون اسپیلبرگ و جورج لوکاس و [مارتین] اسکورسیزی و [برایان] دی پالما همگی بخشی از همان گروه بودند. به یاد دارم که چند نفر از آنها را دیدم. بعد از اینکه فرانسیس تئاتر من را در برادوی دید، از من خواست به سانفرانسیسکو بروم. سال ۱۹۶۹ بود و من در برادوی «آیا ببر کراوات می‌بندد؟» را روی صحنه داشتم. اما تا پیش از آن، هرگز او را ندیده بودم. او در آن زمان «پاتون» را نوشته بود و فیلمنامه‌ای برای داستان عاشقانه‌ای که نوشته بود [که هرگز تولید نشد] برایم فرستاد. می‌خواست مرا ببیند. من باید سوار هواپیما می شدم و به سانفرانسیسکو می‌رفتم- چیزی که اصلا به آن عادت نداشتم- دائم فکر می‌کردم آیا راه دیگری وجود دارد؟ آخر سر نشد و رفتم! پنج روز را با او گذراندم. واقعا روزهای خاص و عجیبی بود هرچند آن فیلم و آن فیلمنامه رد شد!. من یک بازیگر ناشناخته بودم و او چند فیلم ساخته بود از جمله تو الان پسر بزرگی هستی و مردم باران. بنابراین به خانه برگشتم و دیگر خبری از او نشد.
هراس در نیدل پارک هنوز اکران نشده بود. فرانسیس کاپولا با من تماس گرفت و همان اول کار گفت که قرار است پدرخوانده را کارگردانی کند. من فکرش را هم نمی‌کردم که چطور ساخت پدرخوانده را به او داده‌اند؟
نمی‌دانم چطور به شما بگویم اما این را بدانید که در آن زمان کتاب پدرخوانده کتاب بزرگی بود. وقتی شما بازیگر هستید، اصلا به این چیزها توجه نمی‌کنید. آنها برای شما اصلا وجود خارجی ندارند. شما در جایی از زندگی خود قرار دارید که قرار نیست حالا حالاها در آن فیلم‌های بزرگ پذیرفته شوید. اما فرانسیس گفت نه تنها قصد دارد آن را کارگردانی کند بلکه از من می‌خواست در فیلمش بازی کنم. هرکاری می‌کردم باورم نمی‌شد. آن هم برای نقش مایکل! فرانسیس پرسید: هستی؟ گفتم بعله بعله! گفت عالی شد!
خب کل بازیگران کاپولا را رد کردند! [می خندد] آنها براندو جیمی کان و باب دووال را هم رد کردند. درگیری عجیب و غریبی وجود داشت.
به نقش فکر کردم. در آن زمان نمی‌توانستم آن را بیان کنم. اما امروز می‌توانم. در آن زمان با خودم به این فکر کردم که این شخصیتی است که اگر از ناکجاآباد بیاید می‌تواند بسیار موثر باشد. این دیدگاه من برای مایکل بود. وقتی فیلمنامه را خواندم احساس کردم این شخصیت برای من ترسیم شده است.
او با اینکه آنجاست اما زیاد ظاهر نمی‌شود. مثلا آن دیالوگ را یادتان بیاید زمانی که او می‌گوید من می‌روم آن بچه‌ها [سولوزو سلطان مواد مخدر و سروان مک‌کلاسکی افسر پلیس فاسد] را بیاورم، و همه شروع به خندیدن به او می‌کنند.
دقیقا. هرچند بقیخ احساس راحتی زیادی داشتند و همچون برادرهای بزرگ یا حتی مشاورانی برای من بودند. ؟آنها با عشقی وسیع سر صحنه حضور داشتند.
صحنه تشییع جنازه مارلون را به یاد دارید، زمانی که او را زمین گذاشتند؟ غروب شده بود و هوا تاریک شده بود. بنابراین، طبیعتا، خوشحال بودم که می‌توانم به خانه بروم و نوشیدنی بنوشم. من در راه کمپینگم بودم و می‌گفتم خب، امروز خیلی خوب بود. من دیالوگی نداشتم! قطعا هر روز بی‌دیالوگی برای من روز خوبی است. با خودم گفتم به اردوگاهم برمی گردم. سر راه، فرانسیس فورد کاپولا را دیدم که روی روی سنگ قبری نشسته بود و مثل یک نوزاد گریه می‌کرد. به شدت گریه می‌کرد. به سمت او رفتم و گفتم، فرانسیس مشکل چیست؟ چی شده؟ او گفت «دیگر نمی‌گذارند فیلمبرداری کنم و یک سکانس دیگر بگیرم.» من در آن لحظه با خودم فکر کردم که حتما در فیلم خوبی حضور دارم چرا که کارگردانش اینطور با ذوق و احساس کارش را جلو می‌برد.
نه. شاید دو، سه سال پیش دیده باشم. می‌دانید آخر پدرخوانده از آن فیلم‌هایی است که وقتی شروع به تماشای آن می‌کنید، دیگر نمی‌شود آن را تا انتها تماشا نکرد.
من از تماشای فیلم‌هایی که در آن حضور داشته‌ام لذت می‌برم. گاهی آنها را به دیگران هم نشان می‌دهم و خودم را که در آن بازی کردهام. هرچند پدرخوانده از آن دست فیلم‌هایی است که خودش تماشایی‌ست. با این وجود وقتی متوجه می شوید که چه تعداد از مردم هرگز آن را ندیده‌اند شگفت‌زده می‌شوید.
بله. فقط در مورد آن شنیده‌اند. شما متوجه این مساله می‌شوید. فرق همشهری کین و پدرخوانده را نمی‌دانند. گاهی بهشان می‌گویم من در همشهری کین هم بازی کردهام! مهم نیست چون بهرحال آنها که ندیده‌اند!
من فکر می‌کنم که این ماهیت آن شخصیت خاص و تفسیر من از ایفای نقش او بود. نمی‌توانم به شخصیت دیگری فکر کنم که از چنین چارچوبی برایش استفاده کرده باشم. من یک بازیگر جوان بودم – در «بخش سوم» دیگر جوان نبودم، بنابراین مدل بازی تغییر کرد.
خب، آن شخصیت، تونی مونتانا، توسط الیور استون نوشته شده و توسط برایان دی پالما کارگردانی شده است، که خواهان واقعیتی بالاتر بود. برایان می‌خواست اپرا بسازد. تنها کاری که لازم بود انجام دهم این بود که از پل مونی تقلید کنم. [می خندد] اما اگر بعد از ظهر سگی ، پدرخوانده یا سرپیکو را بخواهم بررسی کنم، من شباهتی بین آنها و پدرخوانده نمی بینم.
نه، مطلقاً نه. من در آن مرحله از زندگی‌ام بودم که تا حدودی سرکش بودم. این مد آن روزها بود. باب [دنیرو] هم رفتاری مشابه داشت، جورج سی اسکات حتی به مراسم نرفت. [می خندد] مارلون نرفت. مارلون حتی اسکار را هم پس داد. هالیوود آنها را عصبانی کرده بود و این فضا وجود داشت.
من از بودن در آن موقعیت، بودن در آن دنیا، تا حدودی ناراحت بودم. در آن زمان در بوستون [در «ریچارد سوم»] روی صحنه تئاتر کار می‌کردم. اما این یک بهانه بود. فقط میترسیدم به سینما برگردم. من جوان بودم، حتی از سالهای عمرم در بازیگری جوانتر بودم.
قطعا نه. اگر الان به آن فکر کنم، می‌گویم: مطمئناً، باید برنده می‌شدم! من باید سه اسکار می‌بردم![می خندد] اما حقیقتا فکر می‌کنم که اسکاری که برای بوی خوش زن دریافت کردم، صرفا بابت خودش بود.
آه بله. من عمیقاً به آن افتخار می‌کنم. واقعا از حضور در آن خوشحال هستم. این فیلم، کاری بود که من خیلی خوش شانس بودم که در آن حضور داشته باشم. اما یک عمر طول کشید تا آن را بپذیرم و از آن عبور کنم و راهم را ادامه دهم.
با بیوگرافی روزبه معینی بازیگر جوان ایرانی و عکس های شخصی و شروع بازیگری و فعالیت به عنوان مدیر برنامه و شهرت این بازیگر جوان در ادامه مطلب همراه ما باشید.
روزبه معینی زاده ی ۲۱ بهمن ۱۳۵۸ می باشد.
وی یک هنر پیشه پرنبوغ ایرانی است که در عرصه های مختلف بازیگری نظیر سینما، تئاتر و تلویزیون فعالیت می کند.
روزبه معینی سابقه فعالیت در تئاتر موزیکال را دارد. یکی از بازی های وی در تئاتر موزیکال به سال ۱۳۹۱ در ” قحطی نور” اختصاص دارد.
روزبه معینی در دوره نوجوانی از طریق شرکت در آموزشگاه ها و مدارس وارد عرصه تئاتر و نمایش شد.
وی در سال ۱۳۶۸ -۱۳۷۰ در سریال های مرتبط با گروه کودک و نوجوان اعم از ” به دنبال مهر” و ” زنگ مدرسه” با مجید قناد به ایفای نقش پرداخت.
در واقع نخستین سریال های تلویزیونی که روزبه معینی در آن ها حضور یافته است به تهیه کنندگی و مجری گری مجید قناد به تولید رسیده است.
نخستین نقش روزبه معینی در عرصه سینما به فیلم “خود زنی” اختصاص دارد.
این فیلم سینمایی در سال ۱۳۹۰ به کارگردانی احمد کاوری به تولید رسیده است.
یکی از نقش های برجسته ی روزبه معینی سریال ” آمین” است.
مجموعه جنایی و پلیسی آمین محصول سال ۱۳۹۴ می باشد.
این فیلم تحت کارگردانی منوچهر هادی و بهرنگ توفیقی به تولید رسیده است.
روزبه معینی به موجب بازی در مجموعه تلویزیونی آمین با بازیگران مطرح ایران اعم از شاهرخ استخری، امین حیایی، آشا محرابی، شهرزاد کمال زاده، کاظم بلوچی، داریوش فرهنگ و سودابه بیضایی به همکاری پرداخته است.
یکی دیگر از نقش های حائز اهمیت روزبه معینی، به هنر نمایی در مجموعه نمایشی ” آقازاده” باز می گردد.
این سریال حکایت از زندگی دو آقازاده به نام های نیما (با بازی امیر آقایی) و حامد (با بازی سینا مهراد) دارد.
سریال آقازاده در سال ۱۳۹۸ تحت کرگردانی بهرنگ توفیقی و به نویسندگی و تهیه کنندگی حامه عنقا به تولید رسید.
روزبه معینی در مجموعه تلویزیونی آقازاده نقش معشوق سابق راضیه به نام نوروز را بر عهده دارد.
از سری نقش های حرفه ای روزبه معینی در قاب صدا وسیما می توان به سریال “معراجی ها”، ” خوب، بد، زشت” و” آسمان من” اشاره کرد.
یکی از بازیگران مطرح ایران به نام امین حیایی در راستای تأسیس موسسه هنر اقداماتی انجام داده است.
این مجموعه با هدف حمایت، آموزش و کشف استعداد های برتر ایران در عرصه تئاتر و سینما راه اندازی شده است.
در مؤسسه حیایی، روزبه معینی به عنوان مدیر برنامه های امین حیایی فعالیت می کند.
در واقع روزبه معینی مدیر مسئول موسسه و عضو هیات موسس و روئیس هیات مدیره به شمار می رود.
جالب است بدانید روزبه معینی در “عصر جدید” به عنوان مربی شرکت کنندگان حضور یافته است.
در این برنامه تلویزیونی امین حیایی یکی از داوران مجرب است که به نقد و بررسی فعالیت شرکت کنندگان می پردازد.
متأسفانه از وضعیت تأهل و ازدواج روزبه معینی اطلاعات دقیقی در دسترس نیست.
به استناد از برخی روایات این چهره مجرد است و تاکنون ازدواج نکرده است.
| آقازاده (۱۳۹۸) | خودزنی (۱۳۹۰) |
| آمین (۱۳۹۴) | معراجی ها (۱۳۹۳) |
| خوب، بد، زشت (۱۳۹۳) | زمستان گرم (۱۳۹۳) |
| آسمان من (۱۳۹۴) | دیگری |
| حیرانی | ناردون (۱۳۹۵) |
| کام آخر (۱۳۹۸) | در خونگاه (۱۳۹۷) |
| ساخت ایران ۲ (۱۳۹۷) | آینه بغل (۱۳۹۶) |
| یک آن اشتباه (۱۳۹۳) | بوی خون (۱۳۹۹) |
گردآوری: نیمکت خبر
بازیگر نقش اوشین: یوکو تاناکا (به ژاپنی: 田中 裕子) بازیگر ژاپنی متولد ۲۹ آوریل ۱۹۵۵ است. حتی اگر تاکنون نام یوکو تاناکا به گوشتان نخورده باشد، بعید می دانیم نام شخصیت اوشین در سریال ژاپنی “سال های دور از خانه” را نشنیده باشید.
این سریال با نام اصلی “اوشین” در دهه شصت در تلویزیون پخش می شد و یکی از معدود سریال هایی است که شهرت آن تا سال های سال همچنان باقی مانده است. در ادامه این مطلب بخش فرهنگ و هنر مجله خبری چشمک در مجموعه فیلم و سریال بیوگرافی یوکو تاناکا بازیگر نقش اوشین و تصاویر جدید او را مطالعه و مشاهده خواهید کرد.
یوکو تاناکا بازیگر ژاپنی اهل استان اوزاکا، ژاپن است. او در سال ۱۹۵۵ متولد شد و در سن ۲۸ سالگی برای بازی نقش دوران جوانی اوشین، به این سریال پیوست و پس از اکران فیلم به رتبه های A-Stars ارتقا یافت. او پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه میجی، در طول یک حرفه طولانی در سینما و تلویزیون، چندین جایزه بازیگری را به دست‌آورد.
در سال ۱۳۶۱ یوکو تاناکا برای بازی در فیلم سینمایی The Rape یک بار دیگر نامزد جایزه بهترین بازیگر زن در مراسم Japan Academy شد. بازیگر نقش جوانی اوشین پس از مدتی تصمیم گرفت برای تنوع و اثبات توانایی خویش در نقش‌های کمدی، در سریال Torajirō در نقش زنی خنده‌رو با نام کِیکو حاضر شود.
این بازیگر زن معروف ژاپنی که دوست داشت فعالیت در ژانرهای مختلف را تجربه کند، یک سال بعد برای نقش آفرینی در یک فیلم جنایی با نام Amagi Pass آماده شد. فیلمی که موفقیت های بسیاری را کسب کرده و به سرعت آوازه اش به مرزهای بیرون از ژاپن نیز رسید. یوکو تاناکای محبوب، در لیست موفقیت های خود دریافت جایزه‌های بین‌المللی Blue Ribbon و Kinema Junpo، را نیز دارد.
یوکو تاناکا علیرغم موفقیتهای بسیار، فردی متواضع و سر به زیر است و به دلیل حرفه‌ای بودن و فداکاری‌اش به حرفه‌اش مورد احترام است. او همچنان یکی از اعضای فعال صنعت سرگرمی ژاپن است و کار او همچنان الهام بخش و سرگرم کننده مخاطبان در سراسر جهان است. میراث او به عنوان یک هنرپیشه، خواننده و بشردوست با استعداد همچنان زنده خواهد ماند و او همیشه به عنوان یکی از مهمترین چهره های فرهنگ عامه ژاپن در یادها خواهد ماند.
محبوبیت یوکو تاناکا فراتر از ژاپن است و او طرفداران قابل توجهی در بین مخاطبان بین المللی دارد. فیلم‌ها و درام‌های تلویزیونی او به طور گسترده توزیع و به زبان‌های مختلف دوبله شده‌اند و بازی‌های او مورد استقبال تماشاگران در سراسر جهان قرار گرفته است.
علیرغم شناخت و موفقیت بین المللی که به دست آورده است، یوکو تاناکا متواضع و متواضع باقی می ماند و به خاطر شخصیت واقعی و قابل دسترسش مشهور است. او به دلیل تعهدش به هنرش و توانایی اش در آوردن اصالت و احساسات به اجراهایش، بسیار مورد احترام است.
در پایان، یوکو تاناکا نماد واقعی فرهنگ عامه ژاپن است و سهم او در دنیای فیلم و تلویزیون قابل اغراق نیست. او همچنان الهام بخش بسیاری از بازیگران و هنرمندان مشتاق است و کار او برای سال های آینده تجلیل خواهد شد.
شنیدن اسم «اوشین تانوکورا» بیشتر ما را به یاد خانم جوانی می‌اندازد که زندگی سختی را پشت سر گذاشت و یک به یک مشکلات زندگی را رد کرد. بخش اعظم سریال اوشین، دوران جوانی او را به تصویر میکشد برای همین اصلی ترین هنرپیشه این مجموعه، تاناکا یوکی است. تاناکا یوکو کسی است که بیشتر زندگی اوشین را روی پرده نمایش می دهد و در این بخش تغییر چهره او در گذر زمان و پس از ۳۷ سال را مشاهده می‌کنید.
با بیوگرافی سارینا فرهادی بازیگر و دختر اصغر فرهادی کارگردان ایرانی که فعالیت بازیگری را در سن خردسالی آغاز کرده است در ادامه مطلب همراه ما باشید.
سارینا فرهادی زاده ی ۷ اردیبهشت ۱۳۷۷ در اصفهان می باشد.
این چهره یکی از بازیگران جوان ایرانی است که در خانواده ای هنری بزرگ شد.
مادر سارینا فرهادی، پریسا بخت آور نام دارد که یکی از کارگردانان برجسته ی ایرانی به شمار می آید.
پدر او نیز، اصغر فرهادی، در زمینه ی تهیه کنندگی، کارگردانی و فیلم نامه نویسی فعالیت دارد.
اصغر فرهادی متولد ۱۷ اردیبهشت ۱۳۵۱ در خمینی شهر اصفهان است.
وی فعالیت سینمایی خود را در خردسالی آغاز کرده است و تاکنون موفق به دریافت نشان های متعددی از افتخار هنر و ادبیات شده است.
به طور مثال در ۲۷ فوریه ۲۰۱۴، وزیر فرهنگ پاریس، به نام اورلی فیلیپیتی نشان افتخار هنر و ادبیات فرانسه را به او اهدا کرد.
از سری کار های برجسته ی اصغر فرهادی در زمینه ی هنر کارگردانی می توان به درباره ی الی در سال ۱۳۸۷، جدایی نادر از سیمین در سال ۱۳۸۹، فروشنده در سال ۱۳۹۴ و همه می دانند در سال ۱۳۹۷ اشاره کرد.
سارینا فرهادی در سال ۱۳۸۱ با ایفای نقش در مجموعه ی تلویزیونی پشت کنکوری ها در نقش دختر رامین وارد قاب صدا و سیمای ایران شد.
این مجموعه ی طنز تلویزیونی به کارگردانی پریسا بخت آور (مادر سارینا) در ۳۵ قسمت به تولید رسید.
سارینا فرهادی به موجب ایفای نقش در مجموعه ی پشت کنکوری ها با بازیگران برجسته ای نظیر سیما گرجستانی، علی صادقی، محمد رضا نوروز، مرحوم سیروس گرجستانی، مریم امیر جلالی، برزو ارجمند و… همکاری کرد.
اولین تجربه ی حضور در سینمای سارینا فرهادی در فیلم چهارشنبه سوری رقم خورد.
این فیلم در سال ۱۳۸۴ به کارگردانی اصغر فرهادی منتشر شد. سارینا در این فیلم جذاب و دیدنی نقش دختر پانته آ بهرام را ایفا می کند.
سارینا فرهادی حدود دو سال پس از حضور در فیلم چهارشنبه سوری یعنی در سال ۱۳۸۶، در فیلم “دایره زنگی” به کارگردانی پریسا بخت آور در نقش دختر نگار فروزنده و مهران مدیری به ایفای نقش پرداخت.
یکی از فیلم های برجسته ای که سارینا فرهادی در آن به ایفای نقش پرداخته است، فیلم جدایی نادر از سیمین است.
این فیلم در سال ۱۳۸۹ به کارگردانی اصغر فرهادی ساخته شد.
سارینا فرهادی در فیلم جدایی نادر از سیمین در نقش ترمه، دختر نادر و سیمین، هنر نمایی می کند.
این چهره به موجب ایفای نقش در فیلم سینمایی جدایی نادر از سیمین، کاندید بهترین بازیگر نقش مکمل زن از بیست و نهمین جشنواره ی فیلم فجر شد.
علاوه بر این، از سوی جشنواره ی برلین در سال ۲۰۱۱، برنده ی خرس نقره ای در خصوص بهترین بازیگر زن مشترک با ساره بیات و لیلا حاتمی برای فیلم جدایی نادر از سیمین شد.
سارینا فرهادی، در سال ۱۳۹۹ در فیلم سینمایی “قهرمان ” در نقش نازنین هنر نمایی کرد.
این فیلم به کارگردانی اصغر فرهادی و به تهیه کنندگی الکساندر ماله – گی تولید شده است.
سارینا فرهادی در فیلم قهرمان با بازیگران مشهوری نظر امیر جدیدی، فرشته صدرایی و محسن تنابنده همکاری می کند.
محتوای فیلم در خصوص شخصیتی به نام رحیم است که به موجب بدهکاری های فراوان همواره در زندان به سر می برد.
رحیم در طول دو روز مرخصی تلاش می کند تا از شاکی پرونده، با پرداخت مبلغی از بدهی رضایت بگیرد.
همسر رحیم یک کیف با چند سکه ی پیدا شده را به رحیم می دهد تا با فروش آن ها بدهی خود را با مزدور شاکی تسویه حساب کند.
رحیم متوجه ارزش کم سکه ها می شود و با انتشار اعلامیه ای در سطح شهر، خواستار یافتن صاحب کیف طلا می شود.
این حرکت رحیم توجه رسانه های ملی و مجازی را به خود جلب می کند.
با شهرت یافتن رحیم در سطح رسانه ها، او تلاش می کند تا خود را آدم خدا دوست و خوبی جلوه دهد تا بتواند پول بدهی اش را جمع آوری کند.
فیلم “قهرمان” در ۱۳ جولای ۲۰۲۱ در جشنواره ی فیلم کن در فرانسه به نمایش در آمد.
این فیلم به طور مشترک با فیلم کوپه ی شماره ی ۶ به کارگردانی یوهو کاسمانن موفق به کسب جایزه ی ارزشمند هیئت داوران از سوی جشنواره ی کن شد.
در جشنواره ی هفتاد و چهارم، سارینا فرهادی به همراه اصغر فرهادی و امیر جدیدی بر روی فرش قرمز سالن بزرگ لومیر حضور پیدا کردند.
متأسفانه اطلاعات دقیقی از وضعیت ازدواج سارینا فرهادی در دسترس نیست. اما شواهد حاکی از وضعیت مجرد او دارند.
گردآوری: نیمکت خبر
با بیوگرافی صفر کشکولی بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون و شروع فعالیت هنری و شهرت به همراه عکس های شخصی این بازیگر در ادامه مطلب همراه ما باشید.
صفر کشکولی در سال ۱۳۲۳ در آبادان به دنیا آمد.
دیپلم فنی را در تهران سال ۱۳۴۳ گرفت و در سال ۱۳۳۸ وارد ورزش فوتبال گردید.
او در سال ۱۳۴۲ به عنوان هرکول خوزستان شناخته شد و سال ۱۳۴۳ در کویت قهرمان آسیا شد و در سال ۱۳۵۱ قهرمان وزنه‌برداری ایران گردید.
او در سال ۱۳۵۶ قهرمان پرتاب دیسک ایران شد و اولین مربی تیم ملی جانبازان در سال ۱۳۶۷ شد که تیم به المپیک سوئد رفته و به دنبال آن مربی و داور درجه یک ملی شناخته شد.
کشکولی از سال ۱۳۴۳ توسط ساموئل خاچیکیان به کارهای سینمائی دعوت گردید و تا به حال در نقش‌های منفی و مثبت سینمائی و تلویزیونی کوتاه و بلند در حدود یکصد و پنجاه فیلم و سریال نقش‌آفرینی نموده است.
آقای کشکولی خاطره‌ای بامزه از فیلم بی عشق هرگز، نقل می‌کند:
«یادم است صحنه‌ای بود که من یکی از بازیگران اصلی فیلم را گروگان گرفته بودم و آقای خاچیکیان یک چاقو دادند دست من و به من گفتند می‌روید پشت گروگان.
آقای عزیز اصلی و بیک ایمانوردی به من حمله کردند تا من را بزنند و گروگان را آزاد کنند که خیلی این چاقوکشی و بزن بزن برای من که تازه در سینما آمده بودم، در برابر دروازه‌بان تیم ملی و یک بازیگر معروف، جالب و به یاد ماندنی بود.
آقای عزیز اصلی خیلی خوش اخلاق بود و البته صورتش هم مثل من خشن بود و به کار نقش منفی می‌آمد.»
حدود ۴۰ سال پیش در فیلم سازمان چهار بازی کردم و در این فیلم موهایم را تراشیدم.
من در کنار پرویز پرستویی، بهزاد رحیم خانی و حسین معلومی بازی کردم و این دوستان هیچ کدام معروف نبودند.
و پرویز پرستویی دومین فیلمش بود که بازی می کرد بعد از تراشیدن سرم در این فیلم من را با همین چهره قبول کردند و تاکنون با سر تراشیده بازی کرده ام.
همسر صفر کشکولی فوت کرده است. وی ۲ دختر و ۲ پسر دارد او گفته فرزندانش ایران هستند و در شرکت نفت کار می‌کنند.
او همینطور ۲ نوه دختر و ۳ نوه پسر دارد.
اکنون بدل کاری در کشورمان پیشرفت کرده است در آن زمان چون امکانات نبود ما خود بدل نقش خودمان بودیم.
من در فیلم سرحد سال ۱۳۷۵ در زاهدان تصادف شدیدی کردم و از ناحیه صورت صدمه زیادی دیدم و بینی ام از جا کنده شد و پیشانی ام ترکید به گونه ای که مغزم دیده می شد و به اغما رفتم.
آقایان ضرغامی و ابوالقاسم طالبی به عیادتم آمدند و بعد از آن حادثه مدتی از دنیای بازیگری کناره گیری کردم، همسرم هم در آن زمان به رحمت خدا رفت، از خدابیامورز دو دختر و دو پسر دارم.
من و امثال من برای این کشور و مملکت زحمت می کشیم حق ما این نیست.
چرا الان باید مستاجر باشیم ؟!
من الان رفتم مسکن مهر ثبت نام کردم وزیر مسکن گفته که ما در سال ۷۲ یک زمین به شما دادیم در گیلاوند، آقا آن موقع یک زمین به ما دادید و من همان زمان نتوانستم بسازم و فروختمش حالا چون من سال ۷۲ یک زمین از شما گرفتم باید هنوز مستاجر باشم ؟!
– سال ۱۳۴۱؛ در کویت مقام اول آسیا را در دسته کوتاه قدان در رشته پرورش اندام کسب کرد.
– سال ۱۳۴۲؛ به عنوان هرکول خوزستان معرفی می‌شود.
- سال ۱۳۴۳؛ قهرمان آسیا در کویت شد.
– سال ۱۳۵۱؛ موفق به کسب مقام قهرمانی وزنه‌برداری ایران شد.
– سال ۱۳۵۲؛ در رشته وزنه برداری مدال طلا دریافت کرد.
- سال ۱۳۵۶؛ قهرمان پرتاب دیسک در ایران شد.
– سال ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۷؛ نخستین مربی تیم ملی جانبازان بود که آنها را قهرمان المپیک سئول کرد.
- مربی و داور ملی وزنه برداری و پرورش اندام است
گردآوری: نیمکت خبر
با عذرخواهی الهام حمیدی بازیگر سینما و تئاتر ایرانی به خاطر تبلیغ کوروش کمپانی که به تازگی با دستور پلیس تعطیل شده است در ادامه مطلب همراه ما باشید.
شرکت کوروش کمپانی که مدعی شده بود گوشی‌های آیفون ۱۳ را با قیمت ۲۰ میلیون تومان به دست مصرف‌کننده می‌رساند
به تازگی با دستور پلیس تعطیل شده و مدیر این شرکت متواری شده است.
تعدادی از هنرمندان و ورزشکاران به تبلیغ این شرکت پرداخته بودند و زمینه اعتماد شمار زیادی از مشتریان به کوروش کمپانی از این طریق فراهم شد و حالا این چهره‌‌ها تحت فشار مالباختگان قرار گرفتهاند.
الهام حمیدی در صفحه اجتماعی خود نوشت:
بابت اتفاق پیش آمده متاسفم و من هم مثل شما فریب خوردم. بنده به همراه وکیل خود پیگیر این موضوع هستم.
گردآوری: نیمکت خبر
با بیوگرافی علی مهربان بازیگر جدید سریال نیسان آبی که وی در عرصه هنر به عنوان بازیگر سینما و تلویزیون فعالیت دارد در ادامه مطلب همراه ما باشید.
علی مهربان زاده دهه ۷۰ در تهران است. وی هنر پیشه نوظهور سینما و تلویزیون به شمار می رود.
علی مهربان سابقه ایفای نقش در مجموعه فیلم های ” گیسو” و ” نیسان آبی” به کارگردانی منوچهر هادی را دارد.
این چهره به عنوان یک بازیگر نوظهور فعالیت بازیگری را با هنر نمایی در فیلم های سینمایی آپاندیس و دراکولا آغاز کرده است.
علی مهربان در سال ۱۳۹۵ با هنر نمایی در فیلم ” آپاندیس” به کارگردانی رضا عطاران وارد عرصه بازیگری شده است.
زین پس در فیلم “دراکولا” به ایفای نقش پرداخت. این فیلم تحت کارگردانی رضا عطاران تولید شده است.
علی مهربان در سال ۱۳۹۷ به ایفای نقش در فیلم ” هزار پا” پرداخت.
این فیلم به کارگردانی ابوالحسن داوودی و تحت تهیه کنندگی رضا درخشان به تولید رسیده است.
حدود دو سال بعد، مصادف با سال ۱۳۹۹ در مجموعه نمایش خانگی ” گیسو” به ایفای نقش پرداخت.
مجموعه گیسو با ژانری درام و رمانتیک به کارگردانی منوچهر هادی به تولید رسیده است.
وی در این فیلم با بازیگرانی نظیر حسین یاری و محمدرضا گلزار به همکاری پرداخته است.
یکی از هنر نمایی های برجسته علی مهربان به مجموعه نمایش خانگی ” نیسان آبی” در سال ۱۴۰۰ اختصاص دارد.
فیلم نیسان آبی به کارگردانی منوچهر هادی به تولید رسیده است.
علی مهربان در راستای تولید فیلم نیسان آبی با بازیگران مطرحی اعم از بهزاد رحیم خانی، حسین یاری، آرین محمودی، بهشاد شریفیان، مهران غفوریان، سحر قریشی و ایمان صفا بازی کرده است.
علی مهربان بازیگر خوش ذوق ایران، مجرد است و تاکنون ازدواج نکرده است.
گردآوری: نیمکت خبر
با بیوگرافی تینو صالحی بازیگر و کارگردان ایرانی و شروع فعالیت هنری و عکس های شخصی و همسر این بازیگر به همراه علاقه مندی های او در ادامه مطلب همراه ما باشید.
تینو صالحی متولد سال ۱۳۵۹ در سنندج ایران است. وی فارغ التحصیل دانشگاه هنر و معماری در رشته ی تئاتر می باشد.
تینو صالحی در عرصه های مختلف هنری نظیر بازیگری، کارگردانی و مدرس تئاتر فعالیت می کند.
از سری نقش های برجسته تینو صالحی در بازیگری می توان به فیلم مختار نامه، عصبانی نیستم، زمین انسان ها، چهار راه استانبول و دل اشاره کرد.
تینو صالحی در سال های نخست فعالیت در عرصه تئاتر نقش آفرینی کرده است.
این چهره فعالیت جدی بازی در تئاتر را در سال ۱۳۸۲ آغاز نموده است.
تینو صالحی پس از هنرنمایی های موفق در عرصه تئاتر به عنوان دستیار کارگردان فعالیت هنری خود را ادامه داد.
وی در کارنامه هنری خود سابقه فعالیت به عنوان دستیار کارگردان های پرنبوغی نظیر امیر دژاکام و قطب الدین صادقی را دارد.
تینو صالحی در سال ۱۳۸۲ با هنرنمایی در سریال جذاب و دیدنی “مختار نامه” وارد قاب صدا و سیما شد.
زین پس حدود ۶ سال بعد با ایفای نقش در سریال ” زمین انسان ها” به کارگردانی ابوالحسن داوودی به عرصه تلویزیون راه یافت.
وی به موجب بازی در سریال زمین انسان ها با بازیگران برجسته ای نظیر علی نصیریان، سروش صحت، امیر محمد زند، زنده یاد عسل بدیعی، صدر الدین شجره، مریم عبد المالکی، رضا ملک زاده و امید روحانی به همکاری پرداخته است.
تجربه اولین بازی تینو صالحی در عرصه سینما به سال ۱۳۹۲ و به فیلم ” عصبانی نیستم” اختصاص دارد.
جالب است بدانید فیلم سینمایی عصبانی نیستم تحت کارگردانی رضا درمیشیان به تولید رسیده است و تینو صالحی در آن نقش حمید را بر عهده داشته است.
از سری فعالیت های تینو صالحی در عرصه سینما می توان به ” چهار راه استانبول” محصول سال ۱۳۹۶ اشاره کرد.
تینو صالحی حدود دو سال پس از هنر نمایی در فیلم سینمایی چهار راه استانبول، در سریال ” دل” به عنوان بازیگر حضور پیدا کرد.
هنر نمایی در سریال دل اولین تجربه بازیگری تینو صالحی در شبکه خانگی به شمار می رود.
وی در این سریال در نقش عادل به هنر نمایی پرداخته است و با بازیگرانی نظیر حمیدرضا نعیمی، سارا نجفی، علی سخنگو، مهدی کوشکی و نسرین مقانلو همکاری کرده است.
تینو صالحی فعالیت کارگردانی را در عرصه تئاتر آغاز نمود.
وی اولین تجربه کارگردانی را با نمایش ” آنتی آنتیگونه” کسب کرده است.
زین پس کارگردانی تئاتر هایی را نظیر ماه زادگان، فطرس، کیارش، آوای نی و شاخه نبات را بر عهده داشته است.
متاسفانه از وضعیت تاهل و ازدواج تینو صالحی اطلاعات دقیقی در دسترس نمی باشد.
ینو صالحی ضمن ایفای نقش به عنوان یک هنر پیشه ی ایرانی به تدریس بازیگری علاقه دارد.
وی در آموزشگاه کارگاه آزاد بازیگری به مدیریت امین تارخ مدرس بوده است.
علاوه بر این، تینو صالحی به موجب علاقه به سخنرانی سابقه تدریس دوره های فن بیان را دارد.
جالب است بدانید تینو صالحی به مثابه ی بازیگران مشهور جهان از طریق پیج رسمی اینستاگرام با طرفداران خود در ارتباط است.
وی در صفحه اینستاگرام تصاویر شخصی و صحنه هایی از تئاتر را به اشتراک می گذارد.
| میدان سرخ (۱۳۹۹) | مختار نامه (۱۳۸۲) |
| زمین انسان ها (۱۳۸۸) | عصبانی نیستم (۱۳۹۲) |
| چهار راه استانبول (۱۳۹۶) | دل (۱۳۹۸) |
| محکومین (۱۳۹۶) | دوچرخه ها، پدر ها، سیگار ها (۱۳۹۳) |
| تشریح | بی تار (۱۳۹۷) |
| نگاه خیره (۱۳۹۷) | – |
گردآوری: نیمکت خبر
