با خبر بازگشت احمد سعیدی خواننده مشهور لس آنجلسی بعد از ۱۱ سال به ایران که با استوری های عجیبی که منتشر کرده فضای مجازی را در بر گرفته است در ادامه مطلب همراه ما باشید.
احمد سعیدی خواننده اهل ایران است که در سال ۱۳۶۷ در شیراز به دنیا امد.
او به خاطر آهنگ وابستت شدم معروف شد.
گردآوری: نیمکت خبر
۲۴ ساعت اول بعد از وقع زلزله در بم و بحران مدیریت این فاجعه طبیعی و یک مرد به نام احمد کاظمی و یارانش که پیش از آنکه دیگر مسئولان، سرگیجه‌شان برطرف شود، دست به کار می‌شوند و به کمک مردم آسیب دیده از زلزله می‌روند.
احمد کاظمی با همان روحیه کاری و مسلط بر موقعیت که در جنگ هشت‌ساله داشته است، با همراهی گروهی کوچک از یاران و همرزمان باوفایش دست به مدیریت بحران می‌زنند و جان بسیاری از مردم آسیب دیده از زلزله و در سرما بدون سرپناه مانده را نجات می‌دهد. این فرد و گروه همراهش قطعا قهرمانی کرده‌اند بلاشک. طبیعتا در هر بوم و اقلیمی چنین منش و رفتار و درایتی مصداق واضح مدیریت بحران همراه با درایت و خرد ورزی و همزمان کارآمدی است. پس قطعا ضرورت ساخت یک فیلم سینمایی سروشکل‌دار و در خورشان این رفتار و این منش به شدت احساس می‌شود.
فیلم احمد؛ معرفی، نقد و عکس‌ها
فیلم احمد با این انگیزه و هدف ساخته شده است. اما آیا فیلم موفقی هم بوده است؟ آیا توانسته احمد کاظمی را به عنوان یک قهرمان یا شخصیتی خاص و چند وجهی و شاید تکرار نشدنی را به تصویر بکشد؟ آیا موفق شده است جدای از شکل بیرونی کنش‌های قهرمان داستان، به جهان درونی و ذهنی او ورود کند و شکل و شمایل شخصیتی و فکری‌ای که باعث تبدیل شدن احمد کاظمی به یک قهرمان شده است را به تصویر در آورد؟ بایدها و نبایدها، شیوه تفکر، جهان بینی، روش مدیریتی، کنش و روش احمد کاظمی چه ویژگی‌هایی داشته که او را به فردی منحصر به فرد بدل کرده است؟ آیا پریدن روی باند هواپیما و نجات دختر بچه در سکانسی که طعنه به سینمای هند می‌زند، احمد کاظمی را شکل داده است؟ آیا رفتار احمد کاظمی از جنس فعال بودن و کنشگری بوده یا انفعال و سستی و سردرگمی بخشی از وجود او را شکل داده است؟ آیا تعادل میان رفتار همراه با مهربانی کاظمی و همزمان رفتار مبتنی بر اقتدار و مدیریت نیروی انسانی و مسلط شدن به شرایط بحرانی در فیلم رقم خورده است؟ پاسخ بسیاری از این سوالات مثبت نیست. هر چند فیلم از نظر پروداکشن و سر و شکل، اثری پرزحمت و چشمگیر است، اما به نظر فیلمی شکل گرفته و کامل نیست.
یکی از مشخص‌ترین مشکلات فیلم تدوین در نیمه نخست داستان است. تدوینی که می‌تواند در بازنگری احمد کاظمی را از یک انسان منفعل و سردرگم به مدیری لایق و مسلط به وضعیت بحرانی (چیزی که در حقیقت وجود داشته) بدل کند. تدوینی که با حذف سکانس‌های مربوط به عروس و داماد روی باند فرودگاه می‌تواند به فیلم و مخاطبش لطف شایانی کند
یکی از مشخص‌ترین مشکلات فیلم تدوین در نیمه نخست داستان است. تدوینی که می‌تواند در بازنگری احمد کاظمی را از یک انسان منفعل و سردرگم به مدیری لایق و مسلط به وضعیت بحرانی (چیزی که در حقیقت وجود داشته) بدل کند. تدوینی که با حذف سکانس‌های مربوط به عروس و داماد روی باند فرودگاه می‌تواند به فیلم و مخاطبش لطف شایانی کند. تدوینی که می‌تواند با کاهش نماهای پرت و پلای نمایش مردمان زخمی و آسیب دیده و ملول (بیش از حد لازم) ریتم فیلم را بهتر و منسجم‌تر کند. تدوینی که می‌تواند با حذف ماجرای شکار مار توسط دخترک و حرکت نمادین احمد کاظمی روی باند فرودگاه، فیلم را به جهان معقول‌تر و کمتر هندی‌وار هدایت کند.
یکی دیگر از پاشنه آشیل‌های فیلم انتخاب تینو صالحی به عنوان بازیگر نقش احمد کاظمی است. سوال اینجاست که آیا صرف شباهت ظاهری و قد و قامت می‌توان دست به انتخاب یک بازیگر زد آن هم برای ایفای نقش شخصیتی مثل احمد کاظمی که بیش از آنکه ظاهرش اهمیت داشته باشد، جهان‌بینی، لحن، جهان فکری، کنش و منش و شیوه نگاهش به زندگی و مرگ اهمیت داشته است؟ قطقا پاسخ منفی است. اجرای تینو صالحی در نقش احمد کاظمی به دلیل ضعف در فیلمنامه، هدایت بازیگر و البته دور بودن جهان درک شده توسط صالحی از جهان احمد کاظمی، بیشتر در شکل و اطوار خلاصه شده و در نگاه و لحن بازیگر ابعاد ظریف شخصیتی احمد کاظمی بروز پیدا نکرده است. در واقع صالحی بازی در نقش احد کاظمی را هم مثل بازی در هر نقشی یه شکلی تکنیکی به جا آورده حال آنکه برای نمایش قهرمان‌های بزرگ (چه ایرانی و چه فرنگی) جنسی از سفر به درون و بازی زیرپوستی که مکمل بازی بیرونی باشد، ضروری است.
در پایان باید گفت احمد هم مثل مجنون و آسمان غرب با یک ایده خوب ساخته شده است (صرفا ایده، نه فیلمنامه) و آن نشان دادن رشادت‌ها و قهرمانی‌های بزرگانی است که قبل از شهادتشان محل اثر بوده‌اند و اقدامات مهم و بزرگی را رقم زده‌اند. بزرگانی که بر خلاف نمونه‌های سینمایی سالهای پیش لزوما در انتهای فیلم شکست نمی‌خورند و به شهادت نمی‌رسند، بلکه موفق می‌شوند و جان سالم به در می‌برند.
امیرعباس ربیعی که با ساخت فیلم‌های ضد و لباس شخصی نشان داد یک فیلمساز جسور و کاربلد در سینمای انقلاب و دفاع مقدس معرفی شده است در سومین تجربه فیلمسازی‌اش به سراغ روایتی از ۱۸ ساعت ابتدایی زلزله بم و حضور شهید احمد کاظمی در این فضا رفته است. در اینجا مروری داریم بر متن و حواشی فیلم احمد.
اطلاعات کامل جشنواره فیلم فجر ۴۲
فیلم احمد برای اولین بار قصه‌ای ناگفته از ۱۸ ساعت ابتدایی حادثه تراژیک زلزله بم و اقدامی قهرمانانه در این ساعات پُرالتهاب را همزمان با بیستمین سالگرد این اتفاق روایت می‌کند؛ یادی از رشادت‌های شهید احمد کاظمی در زلزله بم. خلاصه داستان رسمی فیلم این است: «ساعتی پس از زلزله، احمد کاظمی وارد فرودگاه بم می‌شود…»
نکته: این نقد و نوشته‌ها، نظر کوتاه ولی دست‌اول منتقدان و نویسندگان سینمایی است در بار اول تماشای فیلم؛ شاید بعدها همه چیز تغییر کند!
قرار است در فیلم احمد چه چیزی را درک کنیم؟ ظهور یک قهرمان زمینی که قرار است جلوی یک ضد قهرمان بایستد و یک جامعه‌ای را در برابر سختی‌ها همچون یک منجی نجات دهد؟ ضد قهرمان کیست یا چیست؟ پدیده زلزله که یک بلای طبیعی است یا دولت مستقر که با توجه به ذهنیت‌های سیاست زده فیلمساز همچون یک دیو پلید جلوی هر گونه رفتار انسانی می‌ایستد؟ آنوقت چرا باید چنین چیزی را مخاطبی که حافظه‌اش درباره زلزله بم هنوز هم تازه است باور کند؟ این میزان عداوت و یک طرفه به قاضی رفتن در برابر دولتی که به گواه مخالفانش هم بهترین و کارآمدترین دولت پس از انقلاب است از کجا می‌آید؟ آیا ساختن تصویری یک بعدی از چهره یک قهرمان ملی که سابقه درخشانش در دوران دفاع مقدس و رشادت‌هایش برگ زرین تاریخ جنگ تحمیلی است جفا به این شهید والامقام نیست؟ تحریف تاریخ تا به این حد گسترده برای خوش‌آمد یک طیف سیاسی آیا چیزی جز دور شدن از انصاف و رسالت فیلمسازی داکیودرام است؟ نشان دادن چهره ضد تخصص و ضد علم از سپاه و تکه‌پرانی‌های گاه و بی‌گاه فیلمساز به خاستگاه کارهای علمی و تصویری کاریکاتورگونه از یک فرد تحصیل کرده آیا می‌تواند منویات شخصیت اصلی فیلم را تصویرسازی کند؟ به نظر می‌رسد امیرعباس ربیعی سعی کرده است با تکیه بر طول موج احساسات ناشی از یک فاجعه انسانی و نشان دادن اصراف‌گونه تصویرهای دلخراش مرگ و زخم و جراحت و بیچارگی آن هم در ۲۴ ساعت اول یک فاجعه فیلمی تاثیرگذار بسازد اما در این میان هم تلاش می‌کند قهرمانی را تصویر کند که یک تنه ماجرای زلزله دلخراش بم را در مقابل تمامی کارشکنی‌ها رتق و فتق کند. این درونمایه آخرالزمانی و هالیوودی از فیلمی که شخصیت اصلی‌اش یک پاسدار جان‌برکف است وهن چهره مردمی سپاه در میانه مردم است. اینجاست که فیلم ضد خودش عمل می‌کند و حتی نیت‌های فیلمساز هم تصویری عکس نشان می‌دهد. با این همه می‌توان فیلم احمد را در ادامه روند فیلمسازی فیلمساز جوانش قدمی منطقی دانست که با لباس شخصی و ضد آغاز شد و با احمد ادامه پیدا می‌کند.
۳ نکته از فیلم:
من تحقیق نکردم و نمی‌دانم غیر از گریم‌ها و صحنه‌آرایی‌های فیلم احمد، چقدر از داستان بر اساس واقعیت بنا نهاده شده و چقدرش محصول دراماتیزه کردن نویسنده است. فارغ از پاسخ به این سوال می‌نویسم:
هیجان‌های فیلم باسمه‌ای است، نمادگرایی‌اش آزارنده است، تاکید مداوم روی شعارهایش و زدن مسئولان دل را می‌زند؛ اینکه در هر حادثه‌ای (ولو کودکی در وسط باند فرودگاه) ناگهان و زورو-وار احمد سربرسد، بیشتر خنده‌دار از آب درمی‌آید تا تاثیرگذار، طعنه زدن مداوم و تمسخر تخصصآزارنده است تا درس‌آموز، تاکید بر «می‌شود» و طرح‌هایی که ناگهان روی تخته نمایش داده می‌شود، حس فیلم را از بین می‌برد تا احساسات‌برانگیز. اینکه همه کاراکتر با «چکار داره می‌کنه» از تصمیمات احمد متعجب شوند ولی کار هم درست شود، بیشتر حس کارتون به آدم می‌دهد تا حس کارآمدی.
فیلمنامه احمد به وضوح در طراحی اتفاقات و کاراکترها از کارگردانی و طراحی فنی، عقب‌تر است؛ بسیار عقب‌تر! …و کاش فیلمی که برای آن، این همه زحمت و امکانات هزینه شده و فقط یکبار ساخته می‌شود، فیلمنامه بهتری داشت.
با این حال فیلم احمد با برش زدن فاجعه عظیم بم در فرودگاه، هوشمندی به خرج داده و در دکوپاژ، گریم، دستاوردهای فنی و البته بازی، موفق بوده است. لحظه‌های درخشانی هم دارد ولی می‌ماند همان حیفِ بزرگ.
اسم پیشنهادی دیگر برای فیلم: احمد
سطح فیلم: پذیرش در جشنواره (سیمرغ گریم و…)
۳ نکته از فیلم:
جدیدترین ساخته امیرعباس ربیعی ضمن بازنمایی گوشه‌ای از مدیریت جهادی سردار احمد کاظمی در واقعه هولناک زلزله بم، می‌کوشد نقش سربازان سپاه در سروسامان دادن به بحرانهای اجتماعی امروزه را در مقایسه با تصمیم‌گیری‌های دولتی برجسته سازد.
فیلمساز علیرغم دستمایه غنی و دراماتیکی که در دست داشته،با شتابزدگی و ساده‌انگاری بی‌حدوحصری که به خرج می‌دهد نه می‌تواند تصویر دقیقی از شخصیت ویژه و تاثیرگذار احمد کاظمی به تماشاگر ارائه دهد و نه توانایی خلق فضای بحران‌زده بم را در آن فرودگاه پر‌آشوب پیدا می‌کند.
رویکرد تصنعی کارگردان در فضاسازی فرودگاه بم که به استفاده پرتعداد از هنرورهای پرشمار و تمرکز بر روی صورت و بدن‌های زخمی که عمدتا هیچ داستان دراماتیکی را هم در طی روایت فیلم نمایندگی نمی‌کنند، باعث شده فیلم احمد (جز در مورد اصرار برای برخواستن هلی‌کوپتر در شب و تصمیم دشواری که باید از جانب حاج احمد گرفته شود) کشمکش دراماتیک چندانی برای نمایشی کردن فضایی که قصد طراحی آن را داشته است در چنته نداشته باشد.
در آثاری که عمدتا حول محور بازنمایی یک فاجعه هولناک می‌چرخد، این کشمکش میان شخصیتها و تغییر غافلگیر‌کننده و پیش‌بینی نشده شرایط است که روایت را پیش می‌برد اما در اینجا، امیرعباس ربیعی با برجسته‌کردن شعارهای مدنظرش، به شکل غم‌انگیزی روایت داستانی را قربانی محتوایی می‌کند که به شکل نا‌امید‌کننده‌ای به فیلم سنجاق شده است.
سه نکته از فیلم:
«احمد» موضوع بکری دارد و به یکی از برجسته‌ترین فرماندهان هشت‌سال دفاع مقدس، اما نه در جبهۀ جنگ، که در عرصه‌ای دیگر یعنی شبانه‌روز نخست پس از وقوع زلزلۀ مرگ‌بار بم در پنجم دی ١٣٨٢، درست در بیستمین سال پس از فاجعه پرداخته است.
فارغ از این اختلاف نظر که آیا در نخستین ساعات پس از زمین‌لرزه، سپاه – و در رأس آن‌ها، شهید احمد کاظمی – حضور داشته یا ارتش بوده و یا دولت حضور یافته، فیلم با محوریت فرماندهی امدادرسانی شهید کاظمی پیش می‌رود و می‌کوشد چهره‌ای مردمی از او به تصویر بکشد. اگر از ایرادات فیلمنامه بگذریم، امیرعباس ربیعی برای این مهم توفیق یافته است و درحالی‌که شاید خیلی‌ها هنوز خواب بودند، خود را به بم رساند و در هجده‌ساعت، چندهزار مصدوم و مجروح را با هلی‌کوپتر و هواپیمای نظامی و مسافربری، به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی شهرهای نزدیک و دور گسیل کرد.
اگرچه فیلم شاید به‌خاطر طولانی‌بودن و داشتن سکانس‌های اضافی خسته‌کننده باشد ولی چهره‌پردازی مرتضی کهزادی، فیلم‌برداری هاشم مرادی و جلوه‌های ویژۀ بصری محمد برادران شایستۀ تقدیر است.
در میان بازیگران شاید تینو صالحی، با وجود شباهت حیرت‌انگیزش به احمد کاظمی، چندان موفق از آب درنیامد ولی توماج دانش‌بهزادی در نقش رهنما و ساره رشیدی برای ایفای دکتر صدر درخشان ظاهر شدند.
٣ نکته از فیلم:
فیلم سینمایی احمد بیش از آنکه روایتی درباره زلزله بم و شهید احمد کاظمی باشد، فیلمی سیاسی و در جهت تخریب دولت خاتمی است.
فیلمساز یا سفارش‌دهندگان به اشتباه تصور کرده اگر انفعال و کم کاری دولت را برجسته کند، قدرت و عظمت سپاه بیشتر به چشم می‌آید این در حالیست که تضعیف دولت به عنوان جزئی از حاکمیت تمامیت نظام را زیر سوال می‌رود و این خطای استراتژیک مهمی درباره فیلم است.
روایت فیلم بلاتکلیف است و مدام بر اساس خاطرات و داستانک‌های مختلف به تصویر در آمده‌است از این رو انسجام و ارتباط درستی میان رخدادها وجود ندارد.
فیلم به جهت برخی قهرمانی بازی‌های احمد کاظمی و همرزمانش جذاب شده و موسیقی و بازسازی اتفاقات سبب خوش ریتم شدن فیلم شده، در عمل بلاتکلیفی در روایت به شدت محسوس است.
قهرمان فیلم موضع مشخصی ندارد و مدام در حال تخریب دولت است. از سوی دیگر از او چهره‌ای قانونمدار میبینیم که مشخص نمی‌شود روحیه جهادی و کنش گری فردی وی با چنین رویکردی چگونه سازگار شده است.
وقتی شخصیت پردازی و فیلمنامه ضعیف باشد، نمیتوان انتظاری از تینو صالحی در نقش احمد داشت از این رو شاهد تحرک فیزیکی زیاد از قهرمان فیلم هستیم فارغ از اینکه کنش قهرمانانه درستی از آن شاهد باشیم. صحنه نجات دختربچه در مقابل هواپیما بیش از آنکه اکشن و قهرمانانه باشد، کمدی ناخواسته در آمده است.
۳ نکته از فیلم:
تینو صالحی، توماج دانش بهزادی، ساره رشیدی، مهیار شاپوری، عباس جلیل زاده، عماد درویشی، مریم ماهانی، تصنیف حسینی، علی صادقی، عرفان سروستانی و مینا شفیعی بازیگران فیلم ربیعی هستند.
امیرعباس ربیعی و رضا محبی‌نوری فیلمنامه احمد را نوشتند و حبیب والی‌نژاد تهیه‌کننده این اثر است که توسط سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و سازمان سینمایی سوره تولید شده است.
امیرعباس ربیعی | احمد تجربه‌ای کاملا غیرمرتبط با دو فیلم قبلی‌ام است و موضوعی اجتماعی مرتبط با تاریخ معاصر دارد. داستان فیلم در دهه ٨٠ رخ می‌دهد و اتفاقی را روایت می‌کند که شهید احمد کاظمی فرمانده وقت نیروی هوایی سپاه، در آن نقش ویژه‌ای داشته است. امیدوارم این فیلم هم تبدیل به تجربه‌ای جدید و متفاوت برای من شود که از همین منظر هم ساخت آن برایم یک چالش است.
حبیب والی‌نژاد | تهیه کننده: از تک‌تک عوامل تشکر میکنم که برای این پروژه تلاش کردند. برای چنین پروژه دشواری، برخی ارگان‌ها پای کار آمدند. حوزه هنری طول این پروژه کنار ما بود و در کنار آن، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران هم بسیار از ما پشتیبانی کرده‌اند. امروزه، خدمت به مردم ایران را وظیفه خودم می‌دانم. در این فیلم‌ها داریم از بزرگانی یاد می‌کنیم که برای مردم جنگیده‌اند. یکی از دوستان شهید احمد کاظمی خواب او را دیده بود که گفته بود «بم من را نجات داد.» بم یعنی خدمت به مردم.
امیرعباس ربیعی | کارگردان: مدتی پیش، شروع به مطالعه پیرامون شهید احمد کاظمی کردم و در پژوهش‌ها به صفحه‌ای برخوردم که درباره حضور این شهید در بم و فعالیت ایشان نوشته بود. از همان جا قلاب من روی این داستان گیر کرد. زیرا احساس کردم این قصه نیاز امروز ماست. به واقع احمد کاظمی مدیر تراز جمهوری اسلامی است.
رضا محبی‌نوری | نویسنده: آقای ربیعی حدود ۸ ماه پژوهش را انجام داده بود و پس از گفتگوهای بسیار، نوشتن این پروژه نصیب من شد. احمد کاظمی از ۲۱ سالگی لشکر تاسیس کرده و تا پایان عمرش سراسر درخشندگی دیده می‌شود. بارها و بارها با کمک بسیاری از عزیزان ازجمله هادی مقدم‌دوست کار را بازنویسی کردیم. پرتره «احمد» داستان واقعی است و حرف‌هایی جدی و قابل تامل در آن زده شده است. تلاش کردیم داستان بگویم و کاراکتری را خلق کنیم که مردم آن را بپذیرند و دوست داشته باشند. در فرایند فیلمنامه، باید بیش از ۷۰ درصد به شخصیت‌پردازی تمرکز کنیم. متن ساختار و اسکلتی دارد که اگر به دل نویسنده ننشیند یعنی قوام آن قصه شکل نگرفته است. «احمد» درباره قصه تلخ زلزله بم است و ما باید وجوه شهید کاظمی مانند مردم‌داری، هیبت، مهربانی و… را در این فیلم نشان می‌دادیم. درست است که نمیتوان تمامی ابعاد شخصیتی این شهید را نشان دهیم؛ اما تلاش کردیم تا حدودی بخش‌هایی از هیبت و عطوفت ایشان را بازنمایی کنیم.
تینو صالحی | بازیگر نقش احمد کاظمی: این نقش چالش بزرگی برای من بود. در شروع کار آقای ربیعی به من کمک کردند و اطلاعاتی را در اختیار من گذاشتند. با هم بررسی کردیم و تمرین‌های طولانی و خوبی داشتیم تا بتوانیم نقش را آماده کنیم. از توماج هم تشکر میکنم. یکی از سخت‌ترین کارها مسئولیت این نقش بود. سخت از این نظر که به عنوان نقش اصلی فیلم و چنین کاراکتری حضور داشتم. ۲۰ سال است که در تئاتر کار میکنم و باید جوابگویی افرادی می‌بودم که من را می‌شناختند. این‌ها مجموعه استرس‌هایی بود که داشتم.
توماج دانش‌بهزادی | بازیگر: امیدوارم همیشه آزاد و آباد و شاد باشید. این چند ماهی که در خدمت یک گروه درخشان از کوچک گرفته تا بزرگ بودیم و از همه‌شان تشکر میکنم. اگر همدلی و همراهی و تلاش این دوستان نبود، این پروژه سخت به ثمر نمی‌رسید. تینو صالحی را ۲۳ سال است که می‌شناسم و حضورش به عنوان کاراکتر شهید کاظمی دل من را قرص کرد تا بتوانم کار خودم را انجام دهم. حدود ۴ ماه تمرین فشرده داشتیم و این خاصیت آثار امیرعباس ربیعی است. نقشی که در این فیلم بازی کردم، بسیار دشوار بود.
ساره رشیدی |بازیگر: من تلاش کردم با لهجه بمی در فیلم صحبت کنم اما این لهجه به‌قدری سخت بود که کارگردان گفت این لهجه را فعلا کنار بگذاریم و به همین دلیل این کاراکتر لهجه بمی ندارد. با این حال، من لهجه بمی را دوست دارم و بسیار آهنگ زیبایی دارد. من از ۱۵ سالگی کار تئاتر کردم و اولین کار تصویر من نیز یک سریال برای شبکه فارس بود که البته به پخش نرسید. من می‌خواهم کم‌کم تمامی ژانرها را بازی و تجربه کنم. خوشحالم که آقای ربیعی به اعتماد کردند و نقش جدی‌‌ای به من دادند و امیدوارم به همه بازیگران کمدی اعتماد شود.
حمید نجفی‌راد | تدوینگر: کمترین کاری که در این پروژه کردم، بخش تدوین بوده است. زیرا در پروژه «احمد»، ۸۰ نفر تلاش کردند و این اثر هنوز برای من تمام نشده و دوست داشتم باز هم ادامه پیدا کند. از نظرم ما باید قطعا استراحتی به خودمان بدهیم و کمی از زمان فیلم را کم کنیم.
مسعود سخاوت‌دوست | آهنگساز: کرمان سرزمین مادری من است و هنگام زلزله بم، در کرمان دانشجو بودم و باید بگویم که این حادثه دلخراش شبیه قیامت بود. لحظه‌ای چشم ما خشک نمی‌شود و به قامت اشک می‌ریختیم. پیش از این، بخشی از آن اتمسفر را در فیلم شیار ۱۴۳ تجلی بخشیدم و حدود ۷ سال بعد با فیلم «احمد» به آن حال و هوا بازگشتم.
حسین قورچیان | صداگذار: همزمان ما سعی می‌کردیم کارهای فنی را انجام دهیم و هم با زمان محدودی که داشتیم، مراقب بودیم چیزی کم نگذاریم. فیلم‌های جنگی امسال در جشنواره زیاد است و امیدوارم فیلم ما در این بین گم نشود. البته متاسفانه در سالن برج میلاد، صداها مشکل دارد و باعث می‌شود تاثیرگذاری فضای فیلم کمتر شود.
طاهر پیشوایی | صدابردار: فیلم پر از شلوغی و تنش‌های دیالوگی بود. زمانی که فیلمنامه را خواندم، برایم پر از قصه بود. تمام روایت «احمد» بر اساس حس بازیگران است. حتی حساسیت‌های کارگردان در زمینه صدابرداری بسیار بود و برای او میکروفونی تهیه کردیم که خواننده‌ها روی سن از آن استفاده می‌کنند تا صداها را خوب بشنوند.
مرتضی کهزادی | طراح چهره‌پردازی: ۱۴ نفر از بازیگران مختلف را برای نقش شهید احمد کاظمی تست گریم زدیم اما مورد قبول کارگردان نبودند. درنهایت با افتخار در کنار تینو صالحی عزیز بودیم. طی ۲۰ سالی که در این فضا فعالیت میکنم، صادقانه می‌گویم که «احمد» سخت‌ترین آن بود. دست تک‌تک عوامل و همراهان خود را می‌بوسم.
ابو نصر علی بن احمد بن منصور اسدی طوسی ، شاعر در طوس متولد شد.وی بعد از فردوسی بزرگترین حماسه سرای ملی ادب فارسی است.
در شاعری قوی طبع و باریک اندیش و ژرف بین بود. و در انتخاب کلمات خوش آهنگ و ترکیبات مأنوس در بحر متقارب استاد بود . ایشان در سال ۴۶۵ق دار فانی را وداع گفته است.
گروه : مشاهیر ملی
رشته : زبان و ادبیات فارسی
گرایش : شعر
وقایع میانسالی : دوره بلوغ اسدی طوسی مصادف بود با انقلابات خراسان و غلبه سلجوقیان بر آن دیار و بر افتادن حکومت غزنویان، اسدی به علت وجود ناامنی‌ها راهی آذربایجان شد و در آنجا به مدح امرای محلّی آن سامان پرداخت.
زمان و علت فوت : اسدی طوسی در سال ۴۶۵ قمری دار فانی را وداع گفته است.
مشاغل و سمتهای مورد تصدی : به آذربایجان رفت و مداح ابودلف شیبانی شد. او معاصر قطران تبریزی بود. وی بعد از فردوسی بزرگترین حماسه سرای ملی ادب فارسی است. در شاعری قوی طبع و باریک اندیش و ژرف بین بود. و در انتخاب کلمات خوش آهنگ و ترکیبات مأنوس در بحر متقارب استاد بود .
آثار اسدی طوسی :
۱- ازکتاب «الابنیه عن حقایق الادویه» منصور هروی نسخه‌ای در دست است که به خط اسدی است .
۲- قصاید مناظره
ویژگی اثر : چهار مناظره است تحت عنوان «مناظره آسمان و زمین», «مغ و مسلمان », «نیزه و کمان», «شب و روز». این نوع ادبی از ابتکارات وی محسوب شده است.
۳- گرشاسب نامه
ویژگی اثر : شامل چهارهزار بیت به تقلید شاهنامه بین سالهای ۴۵۶تا ۴۵۸ ق به فرمان امیر ابودلف, پادشاه نخجوان و وزیر او سروده شده است. کتاب حاضر به وزن و شیوه شاهنامه فردوسی سروده شده است و دارای نه هزار بیت است و موضوع این کتاب، داستان پهلوانی است به نام گرشاسب که به حسب روایات داستانسرایان، عموی نریمان، نیای رستم بوده و در هند و سایر ممالک رزمها کرده و نام خود را به پهلوانی و گردنکشی مشهود ساخته است.
۴- لغت فرس
ویژگی اثر : را که قدیمیترین فرهنگ موجود زبان فارسی است و برای اردشیر دیلمسپار نجمی شاعر تألیف کرد
