قرآن مبارک با حفظ توالی سوره‌ها و آیات هر سوره، مشابه همه مصاحف رایج برای اولین‌بار به صورت موضوعی در ۶۲۴ صفحه صفحه بندی شده است.
یکی از ویژگی‌های این مصحف نوع صفحه‌بندی آن است که مبتنی بر موضوع و سیاق آیات است. از طرفی، ترجمه دقیق، محققانه و عالمانه حسین استاد ولی به اذعان بسیاری از کارشناسان حوزه و دانشگاه توانسته مراد خداوند از انزال آیات را برای مخاطبان شفاف سازد و با حفظ امانتداری نسبت به متن اصلی از شیوایی زبان فارسی بهره برده است.
حسین استاد ولی دروس حوزوی را تا سطح اجتهاد و بالاتر از آن در محضر علمای اسلام آموخت. ایشان سال‌ها مسئولیت اجرایی و مدیریتی در حوزه علمیه مجتهدی تهران را به عهده داشت. از فعالیت‌های شاخص ایشان می‌توان به آموزش علوم حوزوی، تصحیح متون خطی، ترجمه متون عربی خصوصاً قرآن کریم و … اشاره کرد.
استاد ولی در مقدمه‌ای درباره ویژگی‌های قرآن کریم گفت: قرآن کریم کتاب ما مسلمانان است. قرآن چهار ویژگی برای خود بیان فرموده، که از این تعداد سه ویژگی‌اش خاصِ قرآن کریم است و یک ویژگی آن بین کتاب‌های آسمانی مشترک است. آن سه ویژگی از این حیث است که کتاب قرآن کریم از همه کتب آسمانی کامل‌تر است. چون قرآن کریم بر همه کتب آسمانی تسلط دارد و همه آنها را تحت پوشش خود قرار می‌دهد. بنابراین، قرآن کریم از همه کتب آسمانی چند سر و گردن بالاتر است.
مصحف نوین قرآن مبارک ادامه داد: ویژگی دیگر قرآن کریم جهانی بودن پیام آن است و هیچ‌کس بی‌نیاز از آن نیست؛ چه آنهایی که حجت برایشان تمام شده و چه آنهایی هنوز حجت به دستشان نرسیده است. قرآن مربوط به همه جهان است. یعنی فراگیر و همه جایی است. ویژگی دیگر قرآن همه زمانی است. یعنی هم شامل تمام انسان‌ها و عالمیان است، هم شامل همه انسان‌ها در تمام زمان‌هاست.
وی افزود: ممکن است کتابی آسمانی و متعلق به مردم همه جهان باشد، ولی محدود به یک زمان خاص شود. یعنی محدود شود به زمانی که آن دین حاکم است و دین جدید نیامده است. اما قرآن کریم برای همه زمان‌ها و مکان‌هاست. یعنی قرآن از رسول خاتم آمده است و بعد از رسول خاتم پیامبری نیست. بعد از قرآن کریم هم کتاب آسمانی دیگر نازل نخواهد شد. هرکس هم ادعایی درباره دین جدید داشته باشد، از نظر حق باطل است.
استاد ولی به ویژگی چهارم قرآن کریم اشاره کرد و توضیح داد: ویژگی چهارم قرآن کریم بین تمام ادیان مشترک است و آن این است که هر کتابی که برای قومی نازل شود، به زبان آن قوم است. چون پیغمبر اکرم (ص) در سرزمین عربستان مبعوث به رسالت شدند، قرآن کریم عربی است. هر پیغمبری هم در هر منطقه‌ای به زبان مردمان منطقه صحبت می‌کرده است، اما این به معنای منحصر بودن قرآن به آن منطقه نیست!
به گفته این مترجم، اگر پیغمبر ایرانی هم مبعوث می‌شد، در ایران کتابش فارسی بود و برای مردمان کشور‌های مختلف ترجمه می‌شد. اینکه کتب قرآنی به هر زبانی نازل شود، نباید منحصر به آن زبان دانست. بلکه کتاب قرآنی از منطقه شروع می‌شود و به تمام عالم می‌رسد. مثل استفاده ضمیر مذکر برای خدا می‌ماند. بعضی‌ها می‌پرسند چرا برای خداوند ضمیر مذکر بکار می‌برید؟ گفتند پس چکار کنیم ضمیر مونث برای خداوند استفاده کنیم؟! در زبان عربی چیزی مذکر و مونث‌اش مشخص نیست، از ضمیر مذکر استفاده می‌شود.
