اطلاعات اولیه فیلم ملکه آلیشون
- فوریه 8th, 2024
- کتاب آموزش زبان
ملکه آلیشون از فیلمهای حاضر در جشنواره فجر است که سهمیه سینمای کودک به حساب می‌آید و جزو آثاری است که در جشنواره کودک اصفهان برگزیده شده است. در ادامه نگاهی به متن و حواشی و نقدهای این فیلم می‌اندازیم.
اطلاعات کامل از چهل و دومین جشنواره فیلم فجر
خلاصه داستان فیلم ملکه آلیشون
در خلاصه داستان رسمی فیلم ملکه آلیشون آمده است: آدور در کودکی زندگی فقیرانه‌ای را با پدربزرگش سپری کرده. پدر و مادر او به دست موجودی شیطانی به نام کایوت از بین رفته‌اند، اما به او گفته‌اند. تب جنگل باعث مرگ آنها شده. آدور از جنگل به شدت متنفر است. روزی آدور با پدربزرگش بحث می‌کند و از خانه فراری میشود و به جنگلی مخوف می‌رسد. تونل زمان او را به داخل خود می‌کشد و بعد به جنگل سوخته‌ای که حاکمش یک پری به اسم ملکه آلیشون است، فرستاده میشود…
نقد و بررسی فوری فیلم ملکه آلیشون
نکته: این نقد و نوشته‌ها، نظر کوتاه ولی دست‌اول منتقدان و نویسندگان سینمایی است در بار اول تماشای فیلم؛ شاید بعدها همه چیز تغییر کند!
محمد تقی‌زاده
ملکه آلیشون به عنوان یکی از ۴فیلم‌سینمای کودک حاضر در جشنواره چهل و دوم فیلم فجر در حالی در سالن رسانه ها اکران شد که کمترین تعداد تماشاگر در سالن حضور داشتند. گویا جدی نگرفتن فیلمهای کمدی به سینمای کودک هم رسیده و خلوتی سالن همایش‌ها به نوعی گواه این مظلومیت است.
ملکه آلیشون کار بصری جذابی دارد که تداعی گر چند کارتون معروف خارجی از جمله هری پاتر است و فضای فانتزی و البته وهم الود آن پروژه‌ها را یادآوری می‌کند.
وهم، جادو و طلسم به عنوان یکی از تم‌های مهم ملکه آلیشون است که میتواند عامل مهمی برای جذابیت و کشش کودکان و نوجوانان باشد.
رده‌بندی سنی انیمیشن و سینمای کودک از مهم ترین چالش‌های سینمای کودک است که ملکه آلیشون نیز از این مساله ضربه میخورد. مشخص نمیشود که کودکان نوجوانان کدامیک مخاطب انیمیشن هستند چرا که فضای جادو و طلسم ممکن است باعث ترس و به هم خوردن روان بچه‌ها باشد و لزوم توجه به این نکته در رده بندی سنی کارهای کودک و نوجوان مهم است که همچنان از آن غفلت میشود.
۳ نکته از فیلم:
- وجوه بصری جذاب
- فضای وهن و طلسم و جادو
- نامشخص بودن رده سنی
بازیگران و عوامل فیلم ملکه آلیشون
بازیگران: نسترن سیفی، نسیم عبدی، امیررضا اسماعیلی، سعید فاضل ساعتچی، صبا منصوری، فاطمه زحمتکش، عارف امرج شکری، آرزو مهتری، شانلی محمدی، میترا شجاعی
فیلمنامه‌نویس، تهیه‌کننده و کارگردان: ابراهیم نورآورمحمد
ملکه آلیشون به روایت کارگردان
ابراهیم نورآورمحمد | آلیشون نام یک درخت ۳ هزارساله در کشور تایوان بود که به علت سهل‌انگاری و ندانم‌کاری‌ها، طوفانی آن را بر زمین زد و شکست، پس از این ماجرا، اهالی کشور ناراحت بودند که چرا از درخت که به‌عنوان سمبلی که در تایوان شناخته می‌شد، مراقبت نشد و آن را استوار نکردند. حتی بعد از شکسته شدن درخت سه هزارساله «آلیشون» برای آن عزاداری گرفته شد. این داستان ایده ساخت «ملکه آلیشون» را به ذهن من آورد و سبب شد که تلاش کنم تا ضرورت قدردانی از طبیعت را به کودکان و نوجوانان یادآوری کنم چراکه معتقدم جنگل و طبیعت همه چیز این کره خاکی‌ست.
ساخت «ملکه آلیشون» هشت سال به طول انجامید، اینکه پس از هشت سال آن را در جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان می‌بینم، بسیار ارزشمند است. درباره میزان ارتباط گرفتن این فیلم با داوران و مردم چیزی نمی‌دانم اما سعی کرده‌ام که آن را از همه لحاظ تأثیرگذار بسازم. امیدوارم که «درخت آلیشون» به دلیل همت بچه‌ها بعد از این همه سال به نتیجه برسد و با مخاطبانش ارتباط برقرار کند.
سعی کرده‌ام «ملکه آلیشون» یک فیلم تخیلی و نزدیک به ترسناک باشد که بچه‌های امروزی آن را دوست دارند. برای اینکه تاثیر فیلم را ببینم، آن را به صورت خصوصی برای تعدادی از کودکان و نوجوانان پخش کردم و شاهد بروز هیجان در وجود آنها بودم
به دلیل کمبودها، مجبور شدم فیلم را به تنهایی بسازم و بچه‌های حاضر در فیلم، روز و شب زحمت کشیدند، بزرگ شدند و صبوری کردند. امیدوارم این فیلم به چیزی که لیاقتش را دارد، برسد و اتفاقات خوبی برای آن بیفتد. وقتی می‌خواستم این فیلم را بسازم، از روز اول تلاش کردم که تعدادی از بچه‌ها را دور خودم جمع کنم تا حتی در تمرین بازیگران را تماشا کنند…
حتی روزی به آنها توپ فوتبال می‌دادم تا با آن بازی کنند، سپس به بازیگران می‌گفتم که کارشان را انجام دهند و بازیگری کنند، می‌خواستم ببینم بچه‌های تماشاچی توپ را نگه می‌دارند تا به کار بازیگران توجه کنند؟ این اتفاق افتاد و تاثیر زیادی از این کار روی بچه‌ها دیدیم. کودکان توپ را کنار می‌گذاشتند و مشتاقانه به تمرین بازیگران توجه می‌کردند. پس از این مساله احساس کردم که فیلم میتواند توجه تماشاگر را جلب کند و تاثیر خود را گذاشته است.
از بچه‌ها سوال‌های بسیاری پرسیدم و چیزهای زیادی یاد گرفتم؛ بچه‌ها تخیلات نابی دارند چراکه در ماورای ذهنی خودشان سیر می‌کنند. از ابتدا تا انتهای کار از کودکان و نوجوانان کمک بسیاری گرفتم و با واکنش‌های زیبایی مواجه شدم. نمی‌دانم در جمع‌بندی کلی این کار بتواند تاثیری را که من در ذهن دارم، روی مخاطب بگذارد اما تا جایی که توانسته‌ام، تلاش کرده‌ام که فیلم مثمرثمر باشد.
امیدوارم در اکران فیلم، شاهد این تأثیرگذاری باشم. سعی کرده‌ام «ملکه آلیشون» یک فیلم تخیلی و نزدیک به ترسناک باشد که بچه‌های امروزی آن را دوست دارند. برای اینکه تاثیر فیلم را ببینم، آن را به صورت خصوصی برای تعدادی از کودکان و نوجوانان پخش کردم و شاهد بروز هیجان در وجود آنها بودم. امیدوارم که این فیلم و جشنواره همه بچه‌ها را تحت‌تأثیر قرار دهد و هیجان و لذتی که در فیلم وجود دارد، در چهره تماشاچیان ببینم.
اولین چیزی که میتواند بر کودکان و نوجوانان برای رسیدن به قله تاثیر بگذارد، نوع جشنواره، برگزاری آن و کیفیت فیلم‌هاست؛ بچه‌های امروزی بسیار باهوش هستند و کار کردن با آنها بسیار سخت است، گاهی اوقات ایده‌هایی می‌دهند و چیزهایی می‌گویند که بزرگ‌ترها از تحقق آنها بازمی‌مانند پس راضی‌کردن‌شان بسیار سخت است. وقتی کار ساخت «ملکه آلیشون» را شروع کردم، می‌دانستم که زمان‌بر است، پس سعی کردم از سبکی استفاده کنم که پس از سال‌ها کیفیت و جذابیت داشته باشد.
این یادداشت در حاشیه جشنواره فیلم کودک منتشر شده است
چند نکته درباره فیلم
- ملکه آلیشون از فیلمهای برگزیده جشنواره فیلم کودک است که به طور مستقیم وارد بخش مسابقه جشنواره فجر شده است.
- این فیلم از عجیب‌ترین فیلمهای جشنواره است چرا که فیلمساز تمامی کارهای فیلمش را خودش انجام داده و در تیتراژ فیلم نامی غیر از خودش را نمی‌بینید.
- ساخت این فیلم حدود ۹ سال طول کشیده است و از این حیث یک رکورد محسوب میشود.
- با حضور ملکه آلیشون سهم سینمای کودک و نوجوان در جشنواره فیلم فجر به ۳ فیلم می‌رسد که دوتای دیگر محصول کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است.
حرفهای عوامل فیلم در نشست خبری جشنواره فیلم فجر
ابراهیم نورآورمحمد | کارگردان: ملکه آلیشون یک کار پُرچالش بود که ساخت آن ۱۰ سال طول کشید. وقتی ۱۰ سال پیش فیلمنامه کار را نوشتم، هرکسی آن را می‌دید، می‌گفت ساخت آن با توجه غیرممکن است. در نتیجه مجبور شدم که تنهایی آستین بالا بزنم و کار را شروع کنم. این فیلم بیش از ۱۰۰ لوکیشن داشت و نیمی از زمان تولید آن، صرف ساخت لوکیشن شد. در واقع ۸۰ درصد لوکیشن‌های فیلم ساخته شده‌اند. این اثر ویژه کودک و همه می‌دانند ساخت فیلم کودک چقدر سخت است. من اطلاع داشتم که ساخت این فیلم زمان می‌برد و به عوامل می‌گفتم که باید کاری کنیم تا فیلم قدیمی نشود و همچنان مخاطب خود را داشته باشد. ما با این فیلم، در جشنواره کودک و نوجوان هم حضور داشتیم و اشتیاق کودکان را دیدیم. من از طراحی لباس و گریم‌های برگرفته از کشورهای خارجی استفاده نکردم و همه المان‌ها برگرفته از الگوهای ایرانی بودند. حتی اسم شخصیت‌ها نیز کاملا اصیل و ایرانی بود، اما مخاطبان فکر می‌کردند که این المان‌ها خارجی هستند. ۱۰۰ درصد به پخش بین‌الملل این فیلم فکر می‌کنم. وقتی یک نفر مسئول صفر تا صد کار است قطعا کار مشکلاتی نیز دارد. این کار را فارغ از حضور بازیگران، تک‌نفره انجام دادم. هر ژانر و موضوعی برای مردم آموزنده است و ما هم می‌خواستیم در این فیلم طبیعت را به مردم نشان دهیم تا بچه‌ها یاد بگیرند که طبیعت را دوست داشته باشند. همانطور که گفتم برای ساخت این فیلم از هر لحاظ تنها بودم. اصلا غرب‌گرایی در کار نیست فقط شکل کار برای خاص بودن فیلم اینگونه نشان می‌دهد که انگار فیلم خارجی است.
نسترن سیفی | بازیگر: خوشحالم که فیلم ما، بعد از ۱۰ سال دیده شد. امیدوارم از امروز به بعد کارهای خیلی بزرگ‌تری انجام دهیم.
فاضل ساعتچی | بازیگر: باعث افتخار من است که اکنون اینجا هستم. من در این فیلم نقش پدربزرگ را بازی کردم و این نقش برایم حاشیه‌های زیادی ساخت زیرا موهایم را دکلره و ریش‌هایم را بلند کرده بودم.
مهدیه قاضی میرسعید | بازیگر: باتوجه به اینکه ساخت این فیلم زمان زیادی برد، تیم دوبله آخرین تیمی بود که به این پروژه اضافه شد. کار دلی و یک انگیزه قوی باعث شد که ما از پس این کار بربیاییم.
فاطمه زحمتکش | بازیگر: من از ۹ تا ۱۲ سالگی درگیر این فیلم بودم. از کارگردان عزیزمان و اعضای گروه ممنونم که زحمت زیادی کشیدند. از شما هم ممنونم که فیلم ما را نگاه کردید.
علیرضا ثانی‌فر بازیگر توانا و مسلطی است. آنقدر توانا که حضورش در هر صحنه میتواند فضای فیلم مورد نظر را تحت تاثیر قرار دهد.اما کاوه سجادی حسینی به‌عنوان کارگردان فیلم « نبودنت» چنان فضایی را در سراسر این آخرین ساخته‌اش به‌وجود آورده که حتی بازیگری چون علیرضا ثانی‌فر هم بدترین بازی دوران بازیگری‌اش را در این فیلم به ثبت رسانده است.
کاوه سجادی‌حسینی علاوه بر کارگردانی تهیه‌کنندگی فیلمش را هم بر عهده گرفته است تا با یک فیلم شخصی و کم خرج به جشنواره فجر بیاید. کاوه سجادی حسینی ۲ سال پیش فیلم را برای جشواره فیلم فجر آماده می‌کرد و به گفته برخی رسانه ها از سال ۹۶ قصد ساخت این فیلم را داشته که در نهایت امسال برای حضور در جشنواره آماده شده.
فیلم آپاراتچی همان جنس فیلم ارگانی (به قول امیر قادری؛ سینمای نفتی) است که در شرایط ایده‌آل باید باشد! حالا اینکه در شرایط ایده‌آل باید فیلم ارگانی داشته باشیم یا نه، بحث دیگری است… یعنی فیلمی که اگرچه موضوعی خاص را سوژه کرده ولی -مثل بی‌نهایت فیلم ارگانی مشابه- پول را دور نریخته است. هم ارزان‌ساز است و هم میتواند مقداری از سرمایه هزینه‌شده را برگرداند. از سویی، در شهر و لهجه محل ساختش متوقف نشده و با اینکه در تبریز می‌گذرد ولی بیشترِ فیلم لهجه ترکی لحاظ شده و دیالوگ‌های محدود ترکی دارد.
بهشت تبهکاران جعفری‌جوزانی نشان داد تنها دغدغه داشتن از یک برش تاریخ معاصر برای ساخت فیلم کافی نیست. جوزانی که در سریال در چشم باد عادت به اضافه‌گویی و زیاده‌گویی داشت در مدیوم سینما نیز این عادت را ترک نکرد و یک فیلم شلخته و آشفته و در نهایت بی‌سلیقگی ساخت. فیلمی که حتی از سریال کاراگاه علوی و لوکیشن‌های تهران دهه ۳۰ نیز عقب‌تر است. اینکه نام فرید مصطفوی با کوله‌باری از تجربه و همکاری با بزرگانی چون رخشان بنی‌اعتماد در تیتراژ فیلم و در مقام فیلمنامه‌نویس آمده ولی حاصل کار حتی نتوانسته ضعف‌های شخصیت‌پردازی و انگیزه‌ها و حضور شخصیت‌ها را معنی کند یعنی حتما یک جای کار می‌لنگد.
قصّۀ فیلم بر بطن و متنی جذّاب سوار شده است؛ ایرانِ سالِ ١٣٢٩ که در هفتم خرداد، احمد دهقان، مدیر تماشاخانۀ تهران‌مصوّر و تماشاخانۀ تهران ترور شد و حالا فیلم دربارۀ آمر و ضارب و قاتل است؛ روایتی از حسن جعفری که از قضا در شب حادثه در محل بود و سرانجام هم به اتّهام قاتل به دار آویخته شد تا جاوید که توده‌ای امّا افسر سیاسی زندان قصر بود و اقدام قتل کرد ولی هیچ‌گاه حتّی مورد سؤال هم قرار نگرفت و ردّی از خود باقی نگذاشت.
محمدابراهیم غفاریان از هنرمندان جوان مشهد، کارگردان نپتون است و اولین تجربه کارگردانی‌اش را از سر گذرانده و سیاوش امین‌پور نیز تهیه‌کننده این فیلم است و نویسندگی را هم مرجان ساداتی به عهده داشته.
اولین ساخته حسین عامری با حمایت کانون پرورش فکری، فیلمی معقول و شریف است. فیلمی نماینده سینمای تجربی که رنگ و لعاب خوبی هم دارد. ظاهر فیلمی کم دیالوگ و ابسته به طبیعت است و حرفش را با تصویر می‌زند. سربازی که ماخوذ به حیاست شیفته طبیعت محل خدمتش شده و این کم حرفی‌اش به شخصیت‌اش می‌آید. سرباز دل نازک به پرنده بال شکسته و همسایه هم جوار پاسبانی‌اش، کمک می‌کند و دست آخر رفاقت را در حق رفیقش طاهر تمام می‌کند. گرچه فیلم با پلان‌های بلندش کند و کشدار است اما به شاعرانگی‌اش کمک کرده و به دل مخاطب می‌نشیند. ظاهر، فیلم پر توقعی نیست و به تماشاگر هیجان لازم را نمی‌دهد اما کارگردانی درستی دارد. قابهای زیبا، کات‌های درست نشانه آنست. همه چیز به دست طبیعت سپرده شده و این از تلخی داستان کم می‌کند. طبیعت همانقدر بی‌رحم است که وقتی می‌بارد خانه سرپناه پیرمرد داستان، اکبر آقا را ویران می‌کند و به همان نسبت با مرگ برخورد جدی دارد. ظاهر نماینده یک سرباز فداکار وطن است که همه هم و غم‌اش خدمت به سرزمین مادریست. فیلم برهه‌ای از تاریخ کشور را روایت می‌کند که نیاز به مراقبت و حمایت جوانان کشور داشت. مصداقش هم پیرمرد و پیرزنی بی‌پناه هستند که نیاز به حمایت مادی و معنوی نیروی جوان و متعهد دارند و بدون حمایت سرباز زندگی‌شان را از دست می‌دهند. کنایه لطیف کارگردان از وطن در شمایل دو سالخورده بی پناه که مورد هجوم طبیعت قرار گرفته‌اند، با ارزش و ستودنیست.
حسین عامری کارگردان فیلم اولین تجربه سینمایی‌اش را پشت سر می‌گذارد اما سال ۹۵ سریال بازگشت را برای تلویزیون ساخته است و حالا با حمایت کانون پرورش فکری که در مقام تهیه‌کننده حضور دارد فیلم اولش را تولید کرده است.
سال ۱۳۳۲ یکی از مهمترین سال‌های تاریخ معاصر ایران است که ورود فیلم و نام آن هم به آن اشاره دارد ولی واقعیت این است که اتفاقات فیلم می‌توانست در تابستان هر سالی رخ بدهد و وقایع پیرامونی و سیاسی کودتای ۲۸ مرداد عملاً هیچ تاثیری بر روند فیلم نداش! پرتاب چند اعلامیه و هیاهو در خیابان مساله چندانی نبود.
